του Eric Wargo
Η κενότητα του Παράδοξου του Φέρμι ως επιχείρημα εναντίον των εξωγήινων, βασίζεται, κατά τη γνώμη μου, στο ότι προηγμένοι τεχνολογικοί πολιτισμοί θα ήταν απίθανο να μπορούσαν ποτέ να εξερευνήσουν ή να αποικίσουν το σύμπαν. Εδώ πρότεινα ότι η εξάπλωση των εξωγήινων και των δικών μας απογόνων, ανθρώπινων ή μηχανικών, στο διάστημα θα γίνει μέσω βολιστήρων Von Neumann που θα συλλέγουν δυνητικά άπειρο ποσό πληροφοριών για χρήση και εκμετάλλευση πίσω στην πατρίδα.
Όμως υπάρχουν και άλλες, μη ασύμβατες πιθανότητες που, αν είμαστε αρκετά ανοιχτόμυαλοι, μπορούμε επίσης να εξετάσουμε. Είναι γεγονός πως αυτές οι πιθανότητες βασίζονται σε μια σειρά από πολύ μεγάλα «εάν», αλλά αξίζει (και είναι διασκεδαστικό) να τις συλλογιστούμε.
Ένα από αυτά τα «εάν» -που στην πραγματικότητα μοιάζει να είναι όλο και λιγότερο αμφιλεγόμενο στις μέρες μας- είναι η ESP (Υπεραισθητήρια Αντίληψη). Όσο και να μοιάζει εξωφρενική στους αδιόρθωτους σκεπτικιστές –και παραδέχομαι ότι δεν μου καθόταν καλά ούτε κι εμένα ώσπου άρχισα να προσέχω σοβαρά τη σχετική φιλολογία- υπάρχουν άφθονες πειραματικές αποδείξεις (εκτός από τις άφθονες μαρτυρίες ψυχοναυτών και μυστικιστών από αμνημονεύτων χρόνων) ότι η γνώση μπορεί όντως να υπερβαίνει τους προφανείς περιορισμούς της ύλης, του χώρου και του χρόνου.
Σύμφωνα με μερικούς σοβαρούς διανοητές στο χώρο, σαν τους Russell Targ και Dean Radin, η συνείδηση είναι μη τοπική (nonlocal). Λόγου χάρη η χρηματοδοτούμενη από τη CIA έρευνα στο Stanford Research Institute (SRI), στις δεκαετίες του 1970 και του 1980 έδειξε ότι η απόσταση δεν αποτελεί εμπόδιο για τους ταλαντούχους ενορατικούς. Τα πειράματα που διεξήχθησαν στο SRI από τον Targ και τον Hal Puthoff επισημαίνουν σαφώς ότι τα φαινόμενα Ψ δεν υπακούν στο νόμο των αντίστροφων τετραγώνων όπως η ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία ή κάθε άλλη γνωστή δύναμη της Φυσικής.
Οι επιδέξιοι remote viewers μπορούν να δουν με ακρίβεια τους στόχους στην άλλη πλευρά του πλανήτη ή μέσα σε έναν ηλεκτρομαγνητικά απομονωμένο θάλαμο με την ίδια ευκολία που μπορούν να δουν κάτι μέσα σε ένα σφραγισμένο φάκελο στο ίδιο δωμάτιο.
Σύμφωνα με έναν πρώην Congressional Aide ο οποίος έδωσε συνέντευξη στον Vikram Jayanti για ένα νέο συναρπαστικό ντοκιμαντέρ του BBC πάνω στην κατασκοπική εργασία του Uri Geller για λογαριασμό της CIA και άλλων υπηρεσιών πληροφοριών, η έρευνα που έγινε δημοφιλής από τους Targ και Puthoff και το σχέδιο Star Gate συνεχίζεται σήμερα, αλλά με τη μορφή «κατάμαυρης επιχείρησης» (black ops) -και είναι ενδιαφέρον ότι έχει περάσει στην αφάνεια όχι επειδή ήταν σκανδαλώδης για την επιστήμη του κατεστημένου αλλά επειδή ήρθε σε σύγκρουση με τη φονταμενταλιστική χριστιανική θεολογία ορισμένων υψηλά ισταμένων στον τομέα της Άμυνας στις δεκαετίες του 1980 και 1990. Αναρωτιέται κανείς εάν, δεκαετίες μετά, αυτή η «κατάμαυρη» έρευνα στην όραση εκ του μακρόθεν εξακολουθεί να περιορίζεται σε επίγειους στόχους.
Ο Pat Price, ο βασικότερος remote viewer στην έρευνα των Targ και Puthoff στο SRI, σχολίασε ότι ήταν «δυνητικά πανταχού παρών στο χώρο και στο χρόνο». Και είναι πασίγνωστο στα χρονικά της εκ του μακρόθεν όρασης ότι ο ψυχιστής Ingo Swann, ενώ βρισκόταν στο SRI, είδε τους δακτύλιους του Δία προτού αυτοί ανακαλυφθούν από τον βολιστήρα Pioneer 10. Και σύμφωνα με τα αλλόκοτα απομνημονεύματά του με τίτλο Penetration ο Swann είδε με παραψυχικό τρόπο κατασκευάσματα στη Σελήνη παρόμοια με εκείνα που υποτίθεται ότι φωτογράφισαν οι αποστολές Apollo και οι οποίες χρησιμοποιούνται σαν επιχειρήματα από διάφορες ιστοσελίδες με θέμα τα φαινόμενα του Διαστήματος. Ανεξάρτητα από το αν ο Swann ήταν ακριβής στις μεταγενέστερες παρατηρήσεις της Σελήνης, φαίνεται να ήταν ο πρώτος που επιχείρησε σοβαρά την ψυχική αστροναυτική τη σύγχρονη εποχή –παρότι μυστικιστές στο παρελθόν όπως ο Emanuel Swedenborg ισχυρίστηκαν ότι επισκέφθηκαν άλλους κόσμους και επικοινώνησαν με τους κατοίκους τους.
Φανταστείτε ένα δωμάτιο γεμάτο με καλά εκπαιδευμένους Ingo Swann, που τους έχουν δοθεί οι συντεταγμένες μιας από τις κατοικήσιμες υπεργαίες που περιφέρονται γύρω από το άστρο Gliese 667c. Ο καθένας λαμβάνει τις ίδιες συντεταγμένες. Από τις συλλογικές τους ενοράσεις παίρνουμε έναν αδρό μέσο όρο σχετικά με τα τοπογραφικά χαρακτηριστικά του πλανήτη ή την ενδιαφέρουσα βιολογία του (αν υπάρχει). Κατόπιν οι ψυχιστές στρέφουν την προσοχή τους στις επόμενες συντεταγμένες, δημιουργώντας τελικά έναν αδρό χάρτη ολόκληρου του πλανήτη. Μετά προχωρούν στον επόμενο πλανήτη… και ούτω καθ’ εξής. Μήπως αυτό είναι το μέλλον της εξερεύνησης του Διαστήματος; Μήπως τέτοια σχέδια ήδη διεξάγονται μυστικά από κρατικές υπηρεσίες ή την ίδια τη NASA;
Και κατ’ επέκταση, θα μπορούσε άραγε πίσω από πολλές στενές επαφές να κρύβεται ένα παραψυχικό διαστημικό πρόγραμμα για ανεύρεση εξωγήινων;
Εξωγήινοι ψυχιστές
Οι επαφές με εξωγήινους (ή ό,τι κι αν είναι) διαθέτουν συχνά και ένα παραψυχικό συστατικό, κάτι που πάντα τόνιζε ο Jacques Vallee. Το ότι ξένες νοημοσύνες αλληλεπιδρούν παραψυχικά με τους ανθρώπους είναι ένα κοινό μοτίβο τόσο στην επιστημονική φαντασία όσο και στα κόμικς, όπως έχει δείξει ο Jeffrey Kripal στο βιβλίο του Mutants and Mystics και όπως έχει περιγράψει ο Christopher Loring Knowles στο εξαιρετικά ενδιαφέρον blog The Secret Sun. Υπάρχει επίσης μια απέραντη, αλλόκοτα παρόμοια φιλολογία πάνω στις εμπειρίες με αγιαουάσκα, ψιλοσυβίνη και άλλα ενθεογόνα που βασίζονται στη DMT. Οι χρήστες αυτών των ουσιών έρχονται διαρκώς σε επαφή με ξένες οντότητες που μοιάζουν με εκείνες που μας είναι γνώριμες από τη φιλολογία περί ΑΤΙΑ και/ή εισέρχονται σε ένα κόσμο που βρίθει από εξωγήινη νοημοσύνη. Ο ερευνητής της DMT Rick Strassman έχει ισχυριστεί ότι η ομοιότητα εμπειριών με DMT με τις εξωγήινες απαγωγές ίσως δεν είναι συμπτωματική. Η εύκολη, επικρατούσα υλιστική θέση είναι ότι φυσικά και δεν είναι συμπτωματική. Όλα είναι στο μυαλό του χρήστη των ουσιών (ή του επαφικού). Όμως ο ίδιος ο Strassman παραμένει ανοιχτόμυαλός ότι η πραγματικότητα μπορεί να είναι κάτι πολύ πιο ενδιαφέρον και περίπλοκο –ότι οι νοημοσύνες μπορεί να είναι αυθεντικές και ότι το DMT να επιτρέπει πρόσβαση στο νοητικό βασίλειο όπου εδράζουν αυτές οι νοημοσύνες, ή στο μήκος κύματος μέσω του οποίου επιχειρούν να αλληλεπιδράσουν μαζί μας.
Οι εμπειρίες των απαγωγών με και χωρίς τη χρήση ουσιών, υποδεικνύουν τουλάχιστον ότι υπάρχει πιθανότητα εξωγήινοι ψυχικοί αστροναύτες να μας επισκέπτονται στην άνεση του σαλονιού μας, από την άνεση του δικού τους σαλονιού, μέσω κάποιας μορφής κοσμικού νοητικού υπεραυτοκινητόδρομου –ο οποίος μπορεί να είναι ο Νους του μυστικισμού των Γνωστικών και Ερμητιστών ή η Ακάσα της Θεοσοφίας. Ο προφήτης της ψιλοκυβίνης Terence McKenna, που ερχόταν τακτικά σε επαφή με «μηχανικά ξωτικά» (και του οποίου η εμπειρία στον Αμαζόνιο το 1971 προμήνυε ζωηρά πολλά απ τα γνωστικά μοτίβα και τις ενοράσεις της εμπειρίας «2-3-74» του Phillip K.Dick) σίγουρα θα συμφωνούσε με την ιδέα. Πρότεινε πως τα μανιτάρια Stropharia cubensis ίσως είναι ένα σχέδιο εξωγήινου αποικισμού, με τα σπόρια να ταξιδεύουν στο Διάστημα και να δημιουργούν κόμβους σε αυτό που σήμερα θα μπορούσαμε να ονομάσουμε Αστρικό Διαδίκτυο.
Σκέψου Μη Τοπικά, Δράσε Εκ του Μακρόθεν.
Η έννοια περί μη τοπικού σύμπαντος έχει αποκληθεί επίσης και «ολογραφικό σύμπαν» επειδή κάθε μικρό κομμάτι ενός ολογράμματος περιέχει το ίδιο το ολόγραμμα μέσα του. Οι παραψυχικές εμπειρίες αποτελούν ένα επιστημονικό (αν και οι σκληροπυρηνικοί σκεπτικιστές πάντα θα το αποκαλούν ψευδοεπιστημονικό) ιδίωμα για την περιγραφή εμπειριών ενός κόσμου που σε άλλους τόπους και άλλες εποχές αποκαλείτο ιερός ή μυστικός. Πάντα υπάρχει σημαντική υπερκάλυψη μεταξύ αυτών των τηλεπαθητικών ικανοτήτων και άλλων κατά τα φαινόμενα πιο έντονων εμπειριών, όπως η αστρική προβολή ή η εξωσωμάτωση (ΟΟΒΕ).
Απ’ όσο ξέρω, τα τελευταία φαινόμενα είναι λιγότερο επιστημονικά τεκμηριωμένα (εκτός από την αμφιλεγόμενη φιλολογία για τις Περιθανάτιες Εμπειρίες-Near Death Experiences) αλλά είναι εξίσου καλά επιβεβαιωμένες από χιλιάδες χρόνια ανέκδοτων αφηγήσεων από γιόγκι, σαμάνους και συνηθισμένους «χαρισματικούς» ανθρώπους. Η θεοσοφική παράδοση αναφέρεται σε ταξίδι στο Αστρικό Επίπεδο, αν και είναι πολύ πιθανό τέτοιες εμπειρίες να είναι στην πραγματικότητα κάτι παρόμοιο με τα διαυγή όνειρα (lucid dreams) και ότι ο ονειρευάμενος παρερμηνεύει την εμπειρία με όρους «πραγματικού χώρου». Παρόλα αυτά, σε ένα μη τοπικό σύμπαν, αυτή η διάκριση δεν επηρεάζει το αν τέτοιες εναλλακτικές καταστάσεις συνείδησης (και άλλες όπως η υπναγωγία) παρέχουν πρόσβαση σε πραγματικές πληροφορίες για μακρινά μέρη ή γεγονότα που δεν συνέβησαν ακόμα. Πιθανώς μια μελλοντική θεωρία περί μη τοπικής νοητικής φυσικής θα πρέπει να εγκαταλείψει ολότελα όρους χώρου όπως «επίπεδο», επειδή σε ένα τέτοιο κόσμο ή διάσταση, ο χώρος κι ο χρόνος δεν έχουν νόημα. (Ακόμα και η λέξη «διάσταση» είναι προβληματική επειδή υπονοεί έκταση και μέτρηση όπως οι άλλες διαστάσεις με τις οποίες είμαστε εξοικειωμένοι).
Η μη τοπική συνείδηση συχνά εξηγείται με την κβαντική εμπλοκή –την φασματική δράση από απόσταση, χάρη στην οποία εμπλεκόμενα σωματίδια μοιράζονται κατά κάποιο τρόπο πληροφορίες αστραπιαία σε μεγάλες αποστάσεις (πολύ ταχύτερα από την ταχύτητα του φωτός). Έχει προταθεί πως ο ίδιος ο εγκέφαλος είναι ένα κβαντικό κομπιούτερ, και ότι η πραγματική δράση λαμβάνει χώρα στο υπο-νευρωνικό επίπεδο, σε μικροσωληνίδια μέσα στους νευρώνες που είναι αρκετά στενά για να εκδηλωθούν τα κβαντικά φαινόμενα. Μια άλλη (ίσως συμβατή) εξήγηση που θα προτιμούσα θα ήταν η Βουδιστική: ότι η επίγνωση είναι το θεμελιώδες πεδίο ή υπέδαφος της ύπαρξης και ότι οι φυσικοί νόμοι εξαρτώνται από αυτήν, και όχι αντιστρόφως. Συνεπώς οι υλικοί μας εγκέφαλοι και τα αισθητήρια όργανα αποτελούν ένα είδος φίλτρου (ή όπως το έθεσε ο φιλόσοφος Ανρί Μπερξόν, «μια περιοριστική βαλβίδα») της συνείδησης και όχι οι γεννήτριές της.
Όπως και να έχει, εάν η μη τοπικότητα είναι η πραγματικότητα, τότε όλα τα σημεία του χώρου και του χρόνου συμπίπτουν δυνητικά στη συνείδηση. Κάθε σημείο στο χώρο και στο χρόνο είναι εξίσου κοντά το ένα με το άλλο, εξίσου «εδώ» και η αντίληψη πραγμάτων που βρίσκονται μακριά στο χώρο ή στο χρόνο μπορεί απλώς να απαιτεί αλλαγή ή επανασυντονισμό της συνείδησης, όπως αλλάζουμε συχνότητα σε έναν ραδιοφωνικό δέκτη. Το πρόβλημα είναι πλέον ο εντοπισμός των επιθυμητών πληροφοριών. Στην πραγματικότητα ο ίδιος ο Jacques Vallee, στην αναλογία του τρόπου με τον οποίο η πληροφορία εντοπίζεται και γίνεται προσβάσιμη σε βάσεις δεδομένων, έδωσε στον Swann την ιδέα να χρησιμοποιήσει ένα αυθαίρετο σύστημα γεωγραφικών συντεταγμένων, που έγινε κεντρικής σημασίας στο πρωτόκολλο της Συντονισμένης Όρασης εκ του Μακρόθεν (CRV).
Υλικό Ταξίδι
Το σίγουρο είναι ότι εάν ένας καλά εκπαιδευμένος (ή πολύ εξελιγμένος) ψυχικός αστροναύτης μπορούσε να αλληλεπιδράσει νοητικά με τόπους πολύ μακριά στο χώρο, θα λύνονταν ορισμένα πάγια εμπόδια της «διαστημικής πτήσης». Θα υπήρχαν επίσης νέες και πολύ ενδιαφέρουσες συνέπειες. Η «ψυχική αστροναυτική» μπορεί να βοηθήσει την επισκόπηση μιας μακρινής τοποθεσίας, αλλά το απλό ψυχικό ταξίδι αλά Swann ή αλά Swedenborg δεν ικανοποιεί την ανθρώπινη ανάγκη να πάμε κάπου αυτοπροσώπως, να βαδίσουμε πάνω στην επιφάνεια ενός μακρινού κόσμου, να τον νιώσουμε κάτω από τα πόδια μας, να τον δούμε με τα μάτια μας, να μυρίσουμε τον αέρα, να αλληλεπιδράσουμε με τα ζώα και τα φυτά του και, ίσως, να έρθουμε σε επαφή με τα νοήμονα όντα του με τους δικούς τους όρους. Πράγματι, χρειάζεται άμεση, χειροπιαστή πληροφορία προκειμένου να υπάρξει ανάδραση με τις ενοράσεις του ψυχιστή: η όραση εκ του μακρόθεν απαιτεί επιβεβαίωση.
Αυτός ο περιορισμός –η πραγματική υλική αλληλεπίδραση- θα ήταν το κρίσιμο αδύναμο σημείο σε ό,τι αφορά μια πλήρους κλίμακας παραψυχική εξερεύνηση του σύμπαντος. Ή μήπως όχι; Υπάρχει άραγε τρόπος η μη τοπική συνείδηση να αλληλεπιδρά υλικά με μια μακρινή τοποθεσία;
Καταρχάς η πιθανότητα εκ του μακρόθεν νοητικής αλληλεπίδρασης μέσω τηλεκίνησης υποστηρίζεται από περιορισμένες αλλά συναρπαστικές περιγραφές άθλων των Swann, Geller, και άλλων στις μελέτες του SRI καθώς επίσης και υποτιθέμενων άθλων παραψυχικών κατασκόπων –συμπεριλαμβανομένου του Geller ο οποίος ξέρουμε σήμερα πως απασχολείτο από τη CIA και άλλες υπηρεσίες πληροφοριών, όχι μόνο για όραση εκ του μακρόθεν, αλλά και για να προκαλέσει ζημιές σε εχθρικό ηλεκτρονικό εξοπλισμό και μαγνητικούς δίσκους (σύμφωνα με το ντοκιμαντέρ του Jayanti και το συνοδευτικό βιβλίο του Jonathan Margolis ). Αν τέτοια πράγματα είναι όντως δυνατά, τότε δεν μπορούμε εύκολα να απορρίψουμε τα κατορθώματα των γιόγκι και άλλων Ανατολιτών μυστικιστών (πχ τη δημιουργία τούλπα) ή άθλους που περιγράφονται στη φιλολογία περί ΟΟΒΕ και αστρικής προβολής. Όσοι βιώνουν ΟΟΒΕ έχουν περιγράψει άλλα άτομα να τους βλέπουν και να αλληλεπιδρούν (μέχρι και σεξουαλικά!) με αυτούς. Στο ίδιο μοτίβο, κάποιες εξωγήινες επαφές μοιάζουν με αλληλεπιδράσεις με μη υλικές, εκτοπλασματικές, «αστρικά προβαλλόμενες» οντότητες, κάτι που υποδηλώνει ότι ίσως αυτός να είναι ο τρόπος διαστημικού ταξιδιού των εξωγήινων εξερευνητών (ξανά με την προϋπόθεση ότι προέρχονται από άλλους κόσμους) –αλλά αν μια τέτοια αλληλεπίδραση είναι εφικτή, τότε δεν θα είχε καμία σημασία από πού, ή πότε προέρχεται).
Πιάνοντας το τιμόνι.
Ωστόσο, εάν (μεγάλο «εάν») θεωρήσουμε ότι υπάρχει πιθανότητα ψυχικής σύνδεσης μεταξύ ανθρώπων και εξωγήινων, τότε είμαστε αναγκασμένοι να εξετάσουμε και ένα άλλο ενδεχόμενο, δηλαδή ένας παραψυχικός αστροναύτης να εισχωρεί στο υλικό σώμα ενός όντος στον πλανήτη στόχο και να αναλαμβάνει τον έλεγχο του. Εάν οι νόες στην τοποθεσία αυτή μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο αλληλεπίδρασης, επικοινωνίας ή τηλεπαθητικής χειραγώγησης, τότε είναι πιθανό να αποτελέσουν φορείς ή «δοχεία» της μη τοπικής συνείδησης ενός υλικά μακρινού «ταξιδιώτη».
Σίγουρα κάθε σαμάνος θα συμφωνούσε με αυτό το ενδεχόμενο. Η ιδέα περί πνευματοκαταληψίας έχει μακρά ιστορία σε πολλούς πολιτισμούς. Δεν μπορώ να φανταστώ ένα τέτοιο ενδεχόμενο να εξετάζεται σε σύγχρονο εργαστήριο. Παρόλα αυτά, εάν υπάρχει τηλεπάθεια, τότε είναι θεωρητικά πιθανό ένας καλά εκπαιδευμένος ή πολύ εξελιγμένος ψυχιστής όχι μόνο να υποβάλλει απλώς ιδέες σε ένα στόχο ή να χειραγωγεί έμμεσα τη συμπεριφορά του (δηλ. μέσω αλλαγής της αντίληψης ή εισαγωγής εμπειριών που αλλάζουν τη ζωή, δηλ. η ιδέα του Vallee περί ‘συστήματος ελέγχου’) αλλά κυριολεκτικά να καθίσει στη θέση του οδηγού.
Ποιος ξέρει τι τεχνικές απαιτήσεις χρειάζονται για να μπορέσει μια συνείδηση να κατοικήσει υλικά σε ένα νέο, διαφορετικό σώμα –ίσως να πρόκειται για εμπόδιο που ξεπερνούν μόνο πιο προηγμένα όντα, ή ίσως να υπάρχει κάποιο κόλπο που τελικά οι άνθρωποι ψυχιστές θα ανακαλύψουν και θα καταφέρουν να διδάξουν στους συναδέλφους τους. Ίσως οι μυστικοί ψυχικοί αστροναύτες μας θα ανακαλύψουν το κόλπο προσαρμόζοντας τεχνικές από την Θιβετιανή Βίβλο των Νεκρών για τον εντοπισμό και την είσοδο σε ένα νέο έμβρυο –με άλλα λόγια, να κάνουν χάκινγκ στο κοσμικό σύστημα μετενσάρκωσης προκειμένου να το κάνουν να λειτουργήσει για ενήλικες.
Ακόμα και εάν οι εξελιγμένοι ψυχικοί αστροναύτες δεν μπορούν ακριβώς να πραγματοποιήσουν διακατοχή ενός εξωγήινου είδους, όπως η αφεντιά μας, τότε θα μπορούσαν να χειραγωγήσουν τους επαφικούς τους να κάνουν την απαραίτητη υλική εργασία δημιουργίας μιας οντότητας που να λειτουργήσει ως ξενιστής. Ένα τέτοιο σχέδιο ίσως περιλαμβάνει μακροπρόθεσμο πρόγραμμα ανατροφής, ή αλλιώς την κατασκευή «βιοανδροειδών» (βλέπετε πού πηγαίνει το πράγμα;).
Από την άποψη ενός υποθετικού παρατηρητή στον πλανήτη-προορισμό (φυσικά οι πραγματικοί επαφικοί μάλλον δεν θα καταλάβαιναν τι συμβαίνει ή θα λειτουργούσαν με βάση «το τι είναι αναγκαίο να γνωρίζουν») ένα τέτοιο σχέδιο θα εξελισσόταν μέσα σε εκατοντάδες, χιλιάδες ή και εκατομμύρια χρόνια (εάν φανταστούμε, όπως έκαναν πολλοί συγγραφείς, ότι το είδος μας ή ακόμα και η γήινη βιόσφαιρα αποτελεί αντικείμενο χειραγώγησης με απώτατο στόχο τον εξωγήινο αποικισμό). Θυμηθείτε όμως: η μη τοπικότητα έχει εφαρμογή στο χρόνο όπως και στο χώρο.
Αυτό σημαίνει ότι το εξωγήινο σχέδιο να καλλιεργηθεί ο πολιτισμός μας για να αποτελέσει το απαιτούμενο βιολογικό και βιοανδροειδικό υπόστρωμα για την υλική τους ενσάρκωση δεν θα χρειαζόταν καθόλου χρόνο από το οπτικό πρίσμα του εξωγήινου ψυχικού αστροναύτη. Ένας και μόνο εξωγήινος αστροναύτης θα μπορούσε να επισκεφτεί και να αλληλεπιδράσει με ανθρώπους σε διαφορετικές εποχές, ενθαρρύνοντας το άλφα ή το βήτα ζευγάρωμα κλπ, κι όλα αυτά μονάχα με μια μέρα δουλειά (τρόπος του λέγειν). Με άλλα λόγια, δεν χρειάζεται να φανταστούμε πανάρχαιες αθάνατες διάνοιες με άπειρη υπομονή που να έχουν εμπλακεί σε ένα τέτοιο σχέδιο. Θα μπορούσε απλώς να πρόκειται για θνητά όντα με σάρκα και οστά, σαν την αφεντιά μας, αλλά απλώς με βελτιωμένες παραψυχικές δυνάμεις.
Παραψυχικοί Συμβαλλόμενοι
Και τα δυο σενάρια που ανέφερα –άμεση διακατοχή ντόπιων οργανισμών που λειτουργούν ως ξενιστές ή χειραγώγησή τους για να ανατραφούν ή κατασκευαστούν άβαταρ- μοιάζει ταιριαστή με θέματα όπως οι στενές επαφές και οι εξωγήινες απαγωγές στη σχετική φιλολογία, συμπεριλαμβανομένης της εμμονής με την ανατροφή και την υβριδοποίηση. Στην πραγματικότητα θα έβγαζαν νόημα πολλές απόψεις της φιλολογίας που οδήγησε τον Mac Tonnies να προτείνει την "κρυπτογήινη" προέλευση των ΑΤΙΑ όπως το γεγονός ότι οι τεχνολογίες των ΑΤΙΑ (αερόπλοια, ιπτάμενοι δίσκοι κλπ) μερικές φορές μοιάζει αλλόκοτα με τη δική μας –αλλά πάντα μόνο μια-δυο γενιές πιο εξελιγμένη από την επίσημα διαθέσιμη τεχνολογία.
Αν οι ψυχές των εξωγήινων κινούνται ανάμεσά μας μέσα σε ειδικά ανατραφέντα σώματα και πετούν με τεχνολογία που έχει δημιουργηθεί εδώ με βάση τις δικές τους προδιαγραφές από μυστικούς ανθρώπινους «συμβαλλόμενους», τότε η τεχνολογία τους θα περιορίζεται από το τι μπορεί να επιτευχθεί τοπικά, παρότι οι ιδέες πίσω από αυτήν μπορεί να είναι πιο προχωρημένες. Αυτό θα μπορούσε να εξηγήσει γιατί μερικές φορές οι ιπτάμενοι δίσκοι συντρίβονται –κάτι που είμαι σίγουρος ότι δεν θα έκανε ένα διαστημόπλοιο που θα έστελνε ένας εξελιγμένος πολιτισμός από την άλλη άκρη του σύμπαντος. Μια τέτοια ιστορία ανθρώπινης «υπεργολαβίας» για λογαριασμό εξωγήινων πελατών θα μπορούσε να πηγαίνει πίσω αιώνες ή και χιλιετίες –μέχρι την αρχαία Αίγυπτο ή τη Σουμερία, για παράδειγμα- και να ισοδυναμεί με μια μακροπρόθεσμη εκδοχή της θεωρίας του Richard Dolan’s περί "breakaway civilizations".
Ο Dolan έχει προτείνει ότι η αμερικανική κυβέρνηση δεν είναι πια εκεί που ήταν από την άποψη της γνώσης περί ΑΤΙΑ –ότι οι περισσότερες πληροφορίες έχουν διαχυθεί στον ιδιωτικό τομέα. Ποιος ξέρει τι είδους περίπλοκη σχέση είχαν οι μυστικοί συμβαλλόμενοι του Στρατού και τα συντεχνιακά τους αντίστοιχα στο παρελθόν με εξωγήινα όντα ή τους ντόπιους εκπροσώπους-επαφικούς; Ίσως αυτοί οι μυστικοί συμβαλλόμενοι ή συντεχνίες να είναι και πάντα να ήταν οι πραγματικοί παίκτες που διαμορφώνουν το «εξωπολιτικό» μας μέλλον. (Εάν ισχύει αυτό, τότε ελάχιστη ελπίδα υπάρχει να πάρουμε απαντήσεις από αυτούς σχετικά με την πραγματικότητα των ΑΤΙΑ μέσω της αιωνίως προδοκώμενης ‘αποκάλυψης των μυστικών’, αφού το Σύνταγμα δεν υποχρεώνει τις ιδιωτικές εταιρείες να λογοδοτούν στο κοινό).
Υπάρχουν νύξεις εκείνων που γνωρίζουν ότι το πρόβλημα των ΑΤΙΑ συνδέεται με τα παραψυχικά φαινόμενα και μια από τις πιο ζουμερές προέρχεται από έναν υψηλά ιστάμενο στους στρατιωτικούς συμβαλλόμενους. Το 1993, ενώ πέθαινε από καρκίνο, ο Ben Rich, πρώην διευθυντής του «Skunk Works» της Lockheed, φέρεται ότι προκάλεσε αίσθηση σε μια διάλεξη προσκεκλημένων μηχανολόγων αποφοίτων στο UCLA λέγοντας ότι «διαθέτουμε ήδη την τεχνολογία να στείλουμε τον ΕΤ πίσω στην πατρίδα του». Όταν ο Rich έφευγε από την αίθουσα, ο Jan Harzan (τώρα επικεφαλής της MUFON), τον κυνήγησε για να του κάνει περαιτέρω ερωτήσεις. «Με ενδιαφέρει πραγματικά η πρόωση που αναφέρατε η οποία μπορεί να μας πάει στα άστρα», είπε. «Μπορείτε να μου πείτε πώς λειτουργεί;». Σύμφωνα με τον Harzan, ο Rich σταμάτησε και ρώτησε αινιγματικά τον Harzan αν ήξερε πώς λειτουργούσε η ESP. Αιφνιδιασμένος, ο Harzan απάντησε. «Εεε… αποδέχεται ότι όλα τα σημεία στο χώρο και στο χρόνο είναι αλληλοσυνδεδεμένα». Κι ο Rich απάντησε, «Ναι, έτσι λειτουργεί».
Οι υλιστές μπορεί να υποθέσουν ότι, αν η ιστορία αληθεύει, τότε ο Rich εννοούσε ότι υπάρχει κάποιο είδος κβαντικής τεχνολογίας –για υλικά οχήματα ικανά να τηλεμεταφέρονται στο χώρο- ή αλλιώς τη χρήση εξωτικών υλικών με αρνητική μάζα, ικανών να ταξιδεύουν με ταχύτητες εγγύς του φωτός αγνοώντας το τοπικό αδρανειακό πλαίσιο (όπως υποδηλώνει ο John Mike στο βιβλίο του The Anatomy of a Flying Saucer).
Στη διάλεξή του ο Rich επεσήμανε ότι η απάντηση κρυβόταν σε ορισμένα «λάθη» που είχαν ανακαλυφθεί στις φυσικές εξισώσεις και υπονόησε ότι ο φορέας του κατασκεύαζε ΑΤΙΑ, συνεπώς ίσως αυτό σήμαινε. Αλλά αν το ερώτημα για την πρόωση των ΑΤΙΑ είναι ελαφρώς διαφορετικό από το ερώτημα περί μη τοπικότητας. Κι αν το διαστρικό ταξίδι πραγματοποιείται μέσω παραψυχικής επαφής με στόχο τη δημιουργία βιολογικής και υλικής υποδομής μέσω εκμετάλλευσης τοπικών «υπεργολάβων»; Αν τοπικοί υπεργολάβοι όπως η Lockheed κατασκευάζουν σήμερα ιπτάμενες μηχανές, όχι μόνο για λογαριασμό της κυβέρνησής μας, αλλά για λογαριασμό εξωγήινων όντων που επικοινωνούν μέσω ψυχιστών ή ακόμα και μέσω τοπικά εκτραφέντων υβριδίων (Μαυροντυμένοι Άνθρωποι; Γκρίζοι;) με σκοπό μια πιο συμβατική, υλική αλληλεπίδραση με μας ή με τον πλανήτη;
Ένα επιχείρημα εναντίον της εξωγήινης υπόθεσης (ΕΤΗ) για τα ΑΤΙΑ ή ακόμα και εναντίον του σχεδίου SETI είναι το πρόβλημα της ακραίας ασυγχρονίας σε ό,τι αφορά την τεχνολογία και την κοινωνία των πολιτισμών στο γαλαξία –με απλά λόγια είναι εξαιρετικά απίθανο δυο πολιτισμοί να συμπέσουν χρονικά ώστε να βρίσκονται ταυτόχρονα στο ίδιο τεχνολογικό, κοινωνικό και πολιτιστικό επίπεδο. Πρόσφατα ο George Dvorsky εφάρμοσε νέα νούμερα στην εξίσωση Drake και βρήκε ότι αυτή τη στιγμή υπάρχουν 0,58 έως 5 πολιτισμοί αυτή τη στιγμή στο γαλαξία μας. Κι αυτό καθιστά εξαιρετικά απίθανη κάθε επαφή με οποιονδήποτε άλλον που να βρίσκεται κάπου κοντά στο δικό μας τεχνολογικό επίπεδο.
Και πάλι όμως, δεδομένου ότι η μη τοπικότητα συνεπάγεται ότι εκμηδενίζεται η απόσταση τόσο στο χρόνο όσο και στο χώρο, η παραψυχική αστροναυτική ανοίγει δυνητικά την πόρτα για αλληλεπίδραση με άλλες νοημοσύνες σε ολόκληρο το σύμπαν, σε ολόκληρη τη διάρκεια της ζωής του. Αν οι εξωγήινοι μπορούν να «ταξιδεύουν αστρικά» στο διάστημα τότε μπορούν να ταξιδεύουν και στο χρόνο (και γνωρίζουμε πως δεν υπάρχει καμία διαφορά μεταξύ των δύο). Συνεπώς οι εξωγήινοι (και πάλι, αν είναι όντως αυτό που είναι) με τους οποίους έρχονται σε επαφή οι άνθρωποι, ίσως προέρχονται από το μακρινό μας παρελθόν (ή, παρομοίως, από το μακρινό μας μέλλον) όπως και από το παρόν.
Κάποιοι ίσως προέρχονται από τους πραγματικούς Πολιτισμούς της Αυγής που εμφανίστηκαν όταν το σύμπαν κρύωσε αρκετά ώστε να υποστηρίξει ζωή όπως την ξέρουμε –εκείνους που τα μαθηματικά μοντέλα λένε ότι θα έπρεπε να είχαν αποικίσει το γαλαξία εδώ και καιρό. Ε λοιπόν μπορεί να τον αποίκισαν υπό μία έννοια –ίσως να το έκαναν και ακόμα να το κάνουν, αλλά όχι υλικά και με έναν τρόπο «αργό από τη σκοπιά μας αλλά ταχύ από τη δική τους» που εξαρτάται από την εμφάνιση τεχνολογικών πολιτισμών τοπικά οι οποίοι θα φτιάξουν μηχανές και σώματα για λογαριασμό τους.
Αν πραγματικά επισκεπτόμασταν τον γενέθλιο κόσμο αυτών των αρχαίων παραψυχικών αστροναυτών «σήμερα», μπορεί να βρίσκαμε, τον πολιτισμό τους, ακόμα και τον πλανήτη και το άστρο τους, νεκρό. Παρόλα αυτά ίσως ακόμα εμφανίζονται στο χώρο και στο χρόνο, φροντίζοντας εγχειρήματα που είχαν ξεκινήσει πριν από δισεκατομμύρια χρόνια. Ίσως αυτοί οι μακρινοί, μετανθρώπινοι, μη λογικοί μη παραψυχικοί τεχνολογικοί απόγονοι αυτών των πολιτισμών να είναι που μας επισκέπτονται στον κοινότυπο τετραδιάστατο χώρο με τη μορφή βολιστήρων Von Neumann. (Ή, ποιος ξέρει, ίσως αυτοί οι βολιστήρες να παρέχουν, μεταξύ άλλων, και τις πληροφορίες που χρειάζονται οι εξωγήινοι ψυχιστές πίσω στον πλανήτη πατρίδα τους.
Όπως και να έχει, όταν πολλαπλασιάσουμε τον αριθμό των δυνατών πολιτισμών που έχουν εμφανιστεί και που θα εμφανιστούν με τις πιθανότητες χωρικής και χρονικής μη τοπικότητας, η αλλόκοτη ποικιλομορφία και παράλογη ασυνέπεια στις επαφές με τα ΑΤΙΑ αρχίζει να μοιάζει κάπως πιο λογική, κι ακόμα κι η Εξίσωση Drake χάνει το νόημά της.
Κάπου ο Terence McKenna πρότεινε πως, όταν τελικά ταξιδέψουμε σε άλλους πλανήτες, μάλλον θα χρειαστούμε λιγότερη ενέργεια από μια μπαταρία τσέπης. Αν υπάρχουν παραψυχικές δυνάμεις και μπορούν να αναπτυχθούν στο βαθμό που διαβεβαίωναν πάντα οι γιόγκι –και το «εάν» είναι πολύ μεγάλο αλλά και πολύ ενδιαφέρον- τότε το εισιτήριό μας προς τα άστρα είναι αυτές οι δυνάμεις και όχι «διαστημικά σκάφη» που θα μεταφέρουν το υλικό, θνητό μας σώμα. Μια μέρα οι ψυχικοί διαστρικοί εξερευνητές της Γης ίσως βλέπουν τα σημερινά ηλιακά ιστία, τους αυλωθητές Bussard και τα αστρόπλοια με ώθηση Alcubierre όπως εμείς βλέπουμε τα ιπτάμενα τιρμπουσόν που σχεδίαζε ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι.
