Στις 24 Σεπτεμβρίου 1984 στο ρετιρέ της πολυκατοικίας στην οδό Διδότου 3 στο Κολωνάκι δολοφονήθηκε ο 73χρονος έμπορος και λογοτέχνης Θανάσης Διαμαντόπουλος. Μάρτυρας άλλος δεν υπάρχει από την δημοσιογράφο Βένια Γονατοπούλου που μένει στον κάτω όροφο. Ακούει δύο ανθρώπους να λογομαχούν έντονα και ύστερα κάποιον να εκλιπαρεί: «Μη Θανάση! Έλεος Θανάση! Μη με χτυπάς Θανάση!». Ειδοποιεί την αστυνομία.
Οι αστυνομικοί θα βρουν τον Διαμαντόπουλο νεκρό στο μπάνιο του, με πολτοποιημένο το κεφάλι, έχοντας δεχτεί 97 σφυριές! Η Ασφάλεια ψάχνει στα τυφλά τον δράστη και καταλήγει στον πρόεδρο της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών, Αθανάσιο Νάσιουτζικ, ο οποίος είχε οικονομικές διαφορές με το θύμα. Ο Νάσιουτζικ αρνείται τις κατηγορίες και εν συνεχεία αποπειράται να αυτοκτονήσει με χάπια.
Τέτοιες ιδιαζόντως απεχθείς δολοφονίες έχουν συνήθως ερωτικό κίνητρο, αλλά παρά τις διάφορες φήμες, κάτι τέτοιο δεν αποδεικνύεται.
Ο Αθανάσιος Νάσιουτζικ ποτέ δεν θα παραδεχτεί την ενοχή του. Η δίκη του είναι πολύκροτη και απασχολεί έντονα ΜΜΕ και κοινή γνώμη. Η πρώτη απόφαση του δικαστηρίου το 1988, είναι αθωωτική. Με απόφαση όμως του Ποινικού Τμήματος του Αρείου Πάγου διατάσσεται η επανάληψη της δίκης. Το 1993 ο Νάσιουτζικ καταδικάζεται στο Εφετείο σε 15 χρόνια κάθειρξη. Αποφυλακίζεται το 1995, χάρη στις ευνοϊκές διατάξεις για τους ηλικιωμένους καταδικασθέντες. Θα πεθάνει τελικά το 2005.
Η υπόθεση Νάσιουτζικ ονομάστηκε από τους δημοσιογράφους «Έγκλημα στο Κολωνάκι» -από το ομώνυμο μυθιστόρημα του Γιάννη Μαρή.
Ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Γιάννης Μαρής (1916-1979) ξεκίνησε το συγγραφικό του έργο δημοσιεύοντας το 1953 σε συνέχειες στο εβδομαδιαίο περιοδικό «Οικογένεια» το «Έγκλημα στο Κολωνάκι», με το οποίο και καθιερώθηκε ως ένας από τους πρώτους συγγραφείς αστυνομικού μυθιστορήματος. Το μυθιστόρημά έγινε ανάρπαστο και το 1959 γυρίστηκε και ταινία με παρόμοια επιτυχία.
Και κάπου εδώ αρχίζουν τα Νήματα Νοήματος.
1. Στην ταινία, σκηνές γυρίζονται σε διαμέρισμα της πολυκατοικίας στη Διδότου 3 –όπου και η πραγματική δολοφονία Διαμαντόπουλου, 25 χρόνια μετά.
2. Στο μυθιστόρημα (και στην ταινία), το έγκλημα έχει ερωτικά κίνητρα, όπως ίσως και η πραγματική δολοφονία του Διαμαντόπουλου. Ο Καρνέζης βρίσκεται δολοφονημένος και η αστυνομία συλλαμβάνει τον Φλωρά, σύζυγο της ερωμένης του Καρνέζη, που τον επισκέφτηκε λίγο πριν τον φόνο.
3. Στο μυθιστόρημα (και στην ταινία) το θύμα ονομάζεται Νάσος (Αθανάσιος), είναι καλλιτέχνης (ζωγράφος) και δολοφονείται με ιδιαζόντως απεχθή τρόπο (από τα χτυπήματα παραμορφώνεται το πρόσωπό του). Στο πραγματικό έγκλημα το θύμα ονομάζεται Αθανάσιος, είναι καλλιτέχνης(συγγραφέας) και το κεφάλι του πολτοποιείται από 97 σφυριές.
4. Φυσικά ο κατηγορούμενος ονομάζεται Αθανάσιος Νάσιουτζικ.
5. Ξέρετε πότε έκανε πρεμιέρα η ταινία «Έγκλημα στο Κολωνάκι»; Την 18η Ιανουαρίου 1960, ανήμερα του Αγίου Αθανασίου, βοήθειά μας…
6. Το επίθετο Νάσιουτζικ θα μπορούσε να σημαίνει Νάσιου(ς)-τζικ, ελληνοτουρκιστί «Θανασάκης».
Ο Νάσιουτζικ ήταν γόνος εύπορης οικογένειας από τις Σέρρες, αλλά στα νιάτα του ήταν αριστερός, έχοντας φτάσει σε σημείο μάλιστα να οργανώσει βομβιστική επίθεση στο εργοστάσιο του πατέρα του. Αργότερα εστάλη και στη Μακρόνησο. Ο συγγραφέας Γιάννης Μαρής ήταν αριστερόςμε έντονη δράση και είχε υποστεί διώξεις, μεταξύ άλλων για τις αποκαλύψεις του σχετικά με το τι τραβούσαν οι αριστεροί στη Μακρόνησο. Γεννημένος το 1916 ήταν σχεδόν συνομήλικος με το Νάσιουτζικ (γεννηθείς το 1917, ή σύμφωνα με άλλες πηγές το 1922).
Η μητέρα της μοναδικής αυτήκοος μάρτυρος της δολοφονίας, Βένιας Γονατοπούλου, Ελένη, (1915-2002) ήταν γνωστή αριστερή δημοσιογράφος και μεταφράστρια, μέλος του ΚΚΕ, η οποία είχε σταλεί κι αυτή για ένα διάστημα εξορία στη Μακρόνησο.
Αργότερα, ο Νάσιουτζικ έγινε επιχειρηματίας και συγγραφέας, ενώ διετέλεσε και πρόεδρος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών. Η κόρη του, Παυλίνα Νάσιουτζικ, συγγραφέας κι αυτή, ανέφερε επίσης πως ο πατέρας της ήταν άθεος αλλά τα γραπτά του είχαν τάση προς το μυστικισμό. «Ήταν πάντα ένας άνθρωπος που ακροβατούσε σε δύο κόσμους», είπε.
Η Παυλίνα ειναι μάνα του αναρχικού Νίκου Ρωμανού, ο οποίος ήταν παρέα με τον φίλο του Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο όταν ο τελευταίος δολοφονήθηκε τη νύχτα της 6ης Δεκεμβρίου 2008, στη διασταύρωση Μεσολογγίου και Τζαβέλλα, λίγες εκατοντάδες μέτρα μακριά από την Διδότου 3. Οι νεαροί (15χρονοι κι οι δυο), είχαν βγει με αφορμή την ονομαστική γιορτή του Ρωμανού.
Η Παυλίνα Νάσιουτζικ πληροφορήθηκε για την σύλληψη του πατέρα της, όταν σπούδαζε στην Ελβετία.
«Θα ξαναθυμηθώ εκείνη τη μέρα που ξεκίνησαν όλα, γιατί ήταν η μέρα που ο Γιώργος μου είπε ότι ήταν ερωτευμένος μαζί μου. Επίσης ήταν η μέρα που έκλεινα τα 18. Και φυσικά η μέρα που έμαθα ότι ο πατέρας μου κατηγορείται για φόνο».
Το σοκ ήταν μεγάλο και πέρασαν χρόνια μέχρι να το ξεπεράσει.
«Το βιβλίο μέσα από το οποίο η […] Παυλίνα Νάσιουτζικ ξόρκιζε τα φαντάσματα του παρελθόντος [«Τόση Λίγη Αλήθεια»] εκδόθηκε τον Δεκέμβριο του 2008, όταν ο μοναχογιός της, Νίκος Ρωμανός, ερχόταν αντιμέτωπος με τα ολοκαίνουργια δικά του: ήταν 15 ετών και στεκόταν […] λίγα βήματα πιο πίσω από τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο το βράδυ της 6ης Δεκεμβρίου. Του Αγίου Νικολάου, ανήμερα της γιορτής του, ο Νικόλας μεγάλωσε εξίσου απότομα με τη μητέρα του, βλέποντας τον κολλητό του να πέφτει νεκρός […]. Υπήρξε βασικός μάρτυρας κατηγορίας στην υπόθεση και έγινε πρωταγωνιστής ενός καυτού δικαστικού ρεπορτάζ, όπως είχε γίνει και ο παππούς του, Αθανάσιος Νάσιουτζικ, πριν από 24 χρόνια». (Αστερόπη Λαζαρίδου, «Η ιστορία της οικογένειας Νάσιουτζικ», ΒΗΜΑgazino, 11.2.2013, εδώ.
Ο Αθανάσιος Νάσιουτζικ έμενε στην οδό Παπαναστασίου 24 στο Παλαιό Ψυχικό, ενώ το έγκλημα είχε γίνει 24 Σεπτεμβρίου 1984. Κοιτάζοντας ένα παλιότερό του βιβλίο (1972), είδα πως πριν την Παπαναστασίου 24, έμενε στην οδό Βασιλέως Κωνσταντίνου 24.
Ο «Γιώργος» (Ρωμανός) που αναφέρει στο βιβλίο της η Παυλίνα Νάσιουτζικ, ήταν ο μελλοντικός πατέρας του γιου της, κι έγινε γνωστός οδοντίατρος. Στην υπόθεση της ληστείας στο Βέλβεντο Κοζάνης το 2013, η συμμορία του Νίκου Ρωμανού είχε απαγάγει προσωρινά έναν οδοντίατρο, ως όμηρο.
Ένας άλλος Ρωμανός συνδέεται με την οικογένεια Νάσιουτζικ μέσω της γνωστής οικογένειας Μπενάκη. Ο ιδρυτής του γνωστού Κτήματος Νάσιουτζικ, Γιώργος Νάσιουτζικ (αδελφός του Αθανάσιου, πέθανε το 2013), το φανταζόταν ως μουσείο και χώρο πολιτισμού και θεώρησε το Μουσείο Μπενάκη ως ιδανικό συνεχιστή των προσπαθειών του. Σύμφωνα με τον ανιψιό του όμως, οι υπεύθυνοι του μουσείου ουδέποτε ενδιαφέρθηκαν σοβαρά για την αξιοποίηση των εγκαταστάσεων και των πολύτιμων ιστορικών κειμηλίων.
Ένας Άθως Ρωμανός (1858-1940), ήταν διπλωμάτης και πολιτικός που χρημάτισε πολλές φορές υπουργός. Ήταν σύζυγος της Βιργινίας Μπενάκη. Απλή συνωνυμία, ή ακόμα ένα Νήμα Νοήματος;
Άραγε σε ένα νόμισμα το «κεφάλι» είναι πιο «πραγματικό» από τα «γράμματα»;
(Διαβάστε περισσότερα για τα νήματα των νοημάτων ή τα νοήματα των νημάτων στο ομώνυμο βιβλίο μου, εδώ: https://alloste.gr/non-fiction/138-Vembos-Nimata-Noimatos.html