Παλιά, στις εισόδους των κινηματογράφων υπήρχαν ταμπλώ πάνω στα οποία ήταν καρφιτσωμένες φωτογραφίες με κάποιες από τις εντυπωσιακότερες σκηνές της ταινίας που προβαλλόταν. Μια κινηματογραφική ταινία έχει εκατομμύρια καρέ, αλλά μερικά από αυτά αρκούσαν για να λειτουργήσουν ως «teaser” για τον περαστικό που θα δελεαζόταν αρκούντως για να πληρώσει το εισιτήριο και να δει την ταινία.
Αυτό μπορεί να λειτουργούσε ικανοποιητικά για τους ιδιοκτήτες των κινηματογραφικών αιθουσών. Όμως η παράθεση ορισμένων «ενσταντανέ» δεν μπορεί με τίποτα να αντικαταστήσει την κινηματογραφική ταινία, όσο εντυπωσιακά και να είναι αυτά.
Το πρόβλημα με το δρόμο της έρευνας που ακολουθώ, είναι πως τα κείμενα που αναρτώ εδώ κατά καιρούς, όσο λεπτομερή και να είναι, αποτελούν απλώς «ενσταντανέ» της Μορφοδιάταξης. Ακόμα περισσότερο, η Μορφοδιάταξη αυτή είναι ρευστή –δεν μοιάζει με κανένα τρόπο με μια κινηματογραφική ταινία η οποία είναι πολύ συγκεκριμένη και καθορισμένη.
Τα κείμενα αυτά είναι απλά «φωτογραφικά στιγμιότυπα» των συννέφων μιας αέναα εξελισσόμενης και μεταβαλλόμενης καταιγίδας. Κι αυτό είναι μια πολύ στοιχειώδης (και ανεπαρκής) περιγραφή.
Βέβαια, τα «στιγμιότυπα» αυτά, έχουν κάτι που δεν διαθέτουν τα στιγμιότυπα μιας κινηματογραφικής ταινίας: εμπεριέχουν ολόκληρη την ταινία, μοιάζοντας σαν κομμάτια ενός ολογράμματος!
Στο προηγούμενο άρθρο είχα επιχειρήσει να σκιαγραφήσω τη Μορφοδιάταξη των τεκταινομένων (σε διάφορα επίπεδα). Είχα αναφερθεί σε αρχαιοελληνικούς θεούς και θεές και τα σύμβολά τους και σε άλλα σχετικά. Το καλοκαίρι που μας πέρασε τα σύμβολα αυτά ήταν πανταχού παρόντα και διαρκώς αλληλεπιδρώντα. Για διάφορους λόγους που είναι δύσκολο να τους εξηγήσω με λίγα λόγια, ξεχώρισα τρία βασικά περιστατικά που αφορούν τραγωδίες. Τα περιστατικά αυτά είναι «ολογραμματικές ψηφίδες» της ευρύτερης Μορφοδιάταξης.
Το απόγευμα της Δευτέρας, 13 Ιουνίου 2022, η 36χρονη Τζανετίνα Δέτση ετοιμαζόταν να αναχωρήσει από το σπίτι της στην οδό Αττάλου 5, στο Παγκράτι, μαζί με τα δυο της παιδιά, για τη Νάξο, την ιδιαίτερη πατρίδα της, όπου την περίμενε ο άντρας της. Η Τζανετίνα βρισκόταν στο αυτοκίνητο μαζί με τα δυο παιδιά της, ηλικίας 2 και 11 ετών, και μια θεία της, όταν συνειδητοποίησε ότι είχε ξεχάσει μια τσάντα των παιδιών. Έτσι βγήκε από το αμάξι και ανέβηκε στο διαμέρισμά τους, στον 3ο όροφο της πολυκατοικίας για να την πάρει.
Φτάνοντας στην πόρτα του διαμερίσματος, για κάποιον λόγo δεν μπορούσε να την ξεκλειδώσει. Αγχωμένη, χτύπησε το κουδούνι της γειτόνισσας και την παρακάλεσε να βγει στο μπαλκόνι της και να περάσει στο δικό της. Ήταν κάτι που είχε κάνει και στο παρελθόν, χωρίς πρόβλημα.
Σύμφωνα με τα ρεπορτάζ, η κόρη της γειτόνισσας του διπλανού διαμερίσματος, προσπάθησε να την αποτρέψει. «Από τη δική μου τη βεράντα, για να πας στην άλλη, έπρεπε να δρασκελίσεις ένα μέτρο για να βγεις από τη δική μου τη βεράντα, με το ένα πόδι να πας στο άλλο πόδι… Μπορεί να πηδήξει μια γυναίκα με φουστάνι και σαγιονάρες; Μπορεί να πηδήξει στο ένα μέτρο;», τόνισε.
Παρόλα αυτά, η Τζανετίνα δεν την άκουσε. Ένα κομμάτι της άκρης του μπαλκονιού μαζί με το μάρμαρο υποχώρησε, με αποτέλεσμα η γυναίκα να πέσει στο κενό από ύψος 15 μέτρων. Το χέρι της κρατούσε σφιχτά η κόρη της γειτόνισσας. Τη στιγμή που η 36χρονη έπεφτε, η ίδια γλίτωσε από θαύμα, καθώς για κλάσματα δευτερολέπτου κατάφερε να κρατηθεί και να μην παρασυρθεί κι αυτή στο κενό.
Η άτυχη Τζανετίνα κατάγονταν από το Δαμαριώνα Νάξου, ήταν διαιτολόγος και είχε εργαστεί στη Νάξο, αλλά και στην Αθήνα στο μαιευτήριο ΙΑΣΩ.
Ας δούμε τώρα ορισμένα άλλα στοιχεία, προσπαθώντας να ιχνηλατήσουμε διαδρομές και νήματα.
Η Νάξος, τόπος καταγωγής της άτυχης Τζανετίνας, είναι ένα νησί στο οποίο ένα από τα χαρακτηριστικότερα αρχαιολογικά αξιοθέατα είναι η περίφημη «Πορτάρα». Η Πορτάρα είναι η τεράστια μαρμάρινη πύλη ενός εκατόμπεδου ναού που ξεκίνησε να χτίζεται τον 6ο πΧ αιώνα, προς τιμήν του Απόλλωνα. Ο ναός επρόκειτο να είναι ισάξιος σε μέγεθος και λαμπρότητα με εκείνο του Ολυμπίου Διός στην Αθήνα, αλλά έμεινε ημιτελής και το μοναδικό τμήμα του που σώζεται μέχρι σήμερα είναι η «Πορτάρα». Μια «Πύλη» δηλαδή. Βλέπουμε ήδη την σύνδεση με τον Απόλλωνα, αλλά και το Δία.
Στη Νάξο υπάρχει το ψηλότερο βουνό των Κυκλάδων, ο Ζας (=Δίας). Σύμφωνα με μια μυθολογική εκδοχή ο Δίας κατέφθασε εδώ σε βρεφική ηλικία, προκειμένου να σωθεί από την οργή του πατέρα του, Κρόνου. Η λατρεία του πραγματοποιούνταν στην κορυφή του βουνού, γνωστή και ως «Μύτη του Ζα». Με την λατρεία του Δία συνδέεται και το σπήλαιο του Ζα, σε υψόμετρο 600 μέτρων, ένα από τα πιο εντυπωσιακά φυσικά αξιοθέατα του νησιού. Μια αψιδωτή πύλη ύψους 2,5 μέτρων οδηγεί στο εντυπωσιακό εσωτερικό του, το οποίο αποτελείται από αίθουσες μήκους 115 μέτρων και πλάτους 75 μέτρων.
Υπόψιν ότι και η Πορτάρα ορθώνεται σε ένα μικρό νησάκι το οποίο γεφυρώθηκε με ένα μικρό «διάδρομο» με τη Νάξο το 1919.
Απόλλων - Νάξος – Δίας – Κρόνος – Πύλη. Και για τον Απόλλωνα σας παραπέμπω σε όλα όσα έγραψα στο προηγούμενο άρθρο μου εδώ
Η Τζανετίνα πήρε το ρίσκο να πηδήξει στο μπαλκόνι της επειδή δεν μπορούσε να ανοίξει την πόρτα (= πύλη) του σπιτιού της. Επιχείρησε δηλαδή να «γεφυρώσει» το χάσμα. Πήρε την απόφαση αυτή επειδή προφανώς βιαζόταν, επειδή την πίεζε ο χρόνος (= Κρόνος). Κι έτσι έπεσε στο κενό από τον τρίτο όροφο (το 3 είναι ο μαγικός αριθμός του Κρόνου).
Ο θάνατος της άτυχης Τζανετίνας, σημειώθηκε στην οδό Αττάλου 5. Υποθέτω πως η οδός πήρε το όνομά της από τον Άτταλο της Περγάμου (υπήρξαν διάφοροι Άτταλοι) ο οποίος έχτισε την περίφημη Στοά του Αττάλου στην Αθήνα, το 2ο αι πΧ. Ο Άτταλος κληροδότησε το θρόνο του στον ανιψιό του, Άτταλο Γ΄ τον Φιλομήτορα.
Τώρα... η οδός Αττάλου στο Παγκράτι είναι πολύ κοντά στην οδό Αμήτορος. Η άτυχη 36χρονη είχε 2 παιδιά τα οποία φυσικά έμειναν "α-μήτορα", χωρίς μητέρα…
Ο Αμήτωρ ήταν αρχαίος ποιητής και κιθαρωδός από την Κρήτη. Θεωρείται ως ο πρώτος στην ιστορία κιθαριστής της Κρήτης, από τον οποίο οι ομότεχνοί του έλαβαν το όνομα Αμητορίδες. Η πόλη του, οι Ελευθερνές είχε κτισθεί από τους μυθικούς δαίμονες (Κουρήτες) που (σύμφωνα με μια εκδοχή φυλούσαν τον Δία σε σπήλαιο της Κρήτης όπου είχε καταφύγει για να γλιτώσει από την οργή του Κρόνου. Όπως είδαμε, σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή, ο σπήλαιο αυτό ήταν στη Νάξο. Εκεί που θα πήγαινε εκείνη που άφησε τα παιδιά της «Α-μήτορα»…
Κατά τραγική σύμπτωση, η Τζανετίνα είχε δουλέψει στο μαιευτήριο ΙΑΣΩ, ως δηλαδή «φιλομήτωρ», φροντίζοντας τα παιδιά των άλλων…
Η ημέρα του ατυχήματος, Δευτέρα, 13 Ιουνίου, ήταν μια ημέρα πριν την πρώτη «υπερπανσέληνο» της χρονιάς, η οποία ονομαζόταν «της Φράουλας», ημέρα Τρίτη (ημέρα του Άρη, ο οποίος φυσικά ταυτίζεται από το κόκκινο χρώμα –κόκκινες είναι και οι φράουλες). Κόκκινο είναι και το χρώμα του αίματος που χύθηκε. Η ημέρα που σκοτώθηκε η γυναίκα ήταν Δευτέρα, ημέρα της Σελήνης. Η ηλικία της Τζανετίνας (36) δίνει το άθροισμα «9» δηλαδή τον πλανητικό αριθμό της Σελήνης. Το ίδιο και η ημέρα των γενεθλίων της (18 Οκτωβρίου, 1+8 = 9).
Κατά ένα παράξενο τρόπο, η φωτογραφία της Τζανετίνας που κυκλοφόρησε στο Διαδίκτυο μετά το θάνατό της, την απεικονίζει σε ένα χώρο (έκθεση) με κόκκινα αυτοκίνητα. (αυτοκίνητα = άλογα, με ό,τι έχω γράψει γι αυτά από την αρχή του έτους).
Άλλωστε η Νάξος είναι ονομαστή ως πηγή σμύριδας, ενός πετρώματος πλούσιου σε κορούνδιο η ονομασία του οποίου προέρχεται από την σανσκριτική λέξη kuruvinda (= κόκκινο).
Το όνομα «Τζανετίνα» παρεπέμπει στο «Ιανός». Ο Ιανός (Janus) ήταν πολύ σημαντικός για τους αρχαίους Ρωμαίους, θεός όλων των ενάρξεων και των μεταβάσεων. Απεικονίζονταν με δύο πρόσωπα που κοιτούσαν διαμετρικά αντίθετα, συνήθως σε σημεία διαβάσεων, όπως είναι οι θύρες, οι πύλες και οι γέφυρες. Η Τζανετίνα σκοτώθηκε προσπαθώντας να διαβεί μια «γέφυρα» ανάμεσα στα μπαλκόνια. Σκοτώθηκε το μήνα Ιούνιο (=June), ο οποίος πήρε το όνομά του από την Ήρα (Juno). Ο Ιανός-Janus έδωσε το όνομά του στον μήνα Ιανουάριο (January) αν και στην αρχαιότητα συχνά γινόταν το λάθος να θεωρούν την Ήρα (Juno) ως ονοματοδότρια του Ιανουαρίου.
Την Τετάρτη 15 Ιουνίου, την ημέρα που κηδευόταν η άτυχη Τζανετίνα στη Νάξο, ανακοινώθηκε ότι πέθανε ο Κώστας Σορώκος, ένας παλιός ναυτικός και γνωστή φυσιογνωμία του νησιού. Ο Σορώκος βρισκόταν τις τελευταίες ημέρες στην εντατική στο ΤΖΑΝνειο, μετά από πτώση.
Και στο πλαίσιο των προσωπικών νημάτων, ας αναφέρω πως τις μέρες του ατυχήματος, και συγκεκριμένα στις 21 Ιουνίου συζητούσα την υπόθεση με συνεργάτες μου. Την ίδια μέρα, στο πλαίσιο μιας περιπατητικής στο Γαλάτσι, συνάντησα τουλάχιστον δυο καταστήματα με την ονομασία «Νάξος». Γυρίζοντας σπίτι, διάβασα ότι είχε γίνει διακομιδή ύποπτου κρούσματος ευλογιάς των πιθήκων από τη Νάξο. Και στο καπάκι έβαλα να δω μια παλιά ταινία, η οποία άρχιζε με αυτή την οθόνη:
Τέτοιοι «οιωνοί» είναι χρήσιμες πυξίδες και GPS στα μονοπάτια της Μορφοδιάταξης, αν διαθέτει κανείς την κατάλληλη όραση για να τους αντιλαμβάνεται. Μια βδομάδα μετά την τραγωδία στην οδό Αττάλου, στις 21 Ιουνίου, είχαμε μια άλλη παρεμφερή τραγωδία, πάλι στο Παγκράτι, σε απόσταση ακριβώς 555 μ (σε ευθεία γραμμή), όταν μια 21χρονη κοπέλα αυτοκτόνησε πέφτοντας από την ταράτσα της πολυκατοικίας της στην οδό Μάρκου Μουσούρου 95-97. Δυο βδομάδες μετά, στις 6 Ιουλίου, η ίδια πολυκατοικία ήταν πάλι στη δημοσιότητα. Γιατί; Εξαιτίας της έκρηξης αυτοσχέδιου μηχανισμού στην είσοδό της. Γιατί; Επειδή στην πολυκατοικία αυτή διαμένει ο γνωστός δημοσιογράφος και βουλευτής της ΝΔ, Μπάμπης Παπαδημητρίου.
Ο Μάρκος Μουσούρος (1470-1517) ήταν Έλληνας λόγιος, εκδότης κι ένας από τους σημαντικότερους φιλολόγους της Αναγέννησης. Είχε γεννηθεί στο Χάνδακα της Κρήτης, δηλαδή στο σημερινό Ηράκλειο, όπου βεβαίως υπάρχει κι εκεί οδός με το όνομά του.
Σχεδόν ένα χιλιόμετρο πιο πέρα από την ηρακλειώτικη οδό Μάρκου Μουσούρου, την Πέμπτη 18 Αυγούστου, ο 51χρονος Παναγιώτης Μητρέλος, οδηγούσε το μηχανάκι του. Στις 6:10 μμ, βρισκόταν στο ύψος του Κρητικού Φούρνου στη λεωφόρο Δημοκρατίας. Ο Μητρέλος, σταμάτησε στο φανάρι που υπάρχει για τους οδηγούς που θέλουν να στρίψουν αριστερά, διασχίζοντας κάθετα το αντίθετο ρεύμα της Δημοκρατίας για να εισέλθουν στην οδό Καποδιστρίου. Όμως τη στιγμή εκείνη, ένα τεράστιο πεύκο που βρισκόταν στο πεζοδρόμιο έπεσε στο δρόμο και καταπλάκωσε τον άτυχο άντρα, σκοτώνοντάς τον ακαριαία.
Στο πλαίσιο των «συμπτώσεων με νόημα», σε απόσταση λίγων μέτρων από τον άτυχο Μητρέλο, βρισκόταν, μέσα στο αυτοκίνητό του, ο προϊστάμενος Υπηρεσίας Πρασίνου του Δήμου Ηρακλείου, Γιώργος Κουτουλάκης. Σοκαρισμένος απ’ όσα είδε να εκτυλίσσονται μπροστά του, ανέφερε αργότερα ότι, εάν ο Μητρέλος δεν είχε σταματήσει στο “πορτοκαλί” φανάρι, θα ήταν ο ίδιος στη θέση του 51χρονου!
Στο πλαίσιο των ίδιων «συμπτώσεων» ο άτυχος Μητρέλος έναν χρόνο πριν είχε τραυματιστεί σοβαρά σε τροχαίο όταν σε δρόμο του Ηρακλείου κάποιος παραβίασε stop και έπεσε πάνω του. Τότε ο Μητρέλος χρειάστηκε να νοσηλευτεί ενώ αρκετές ήταν οι ουλές που του άφησε το συγκεκριμένο τροχαίο. Μάλιστα, το πρωί της Πέμπτης –λίγες ώρες πριν βρει τραγικό θάνατο– θυμήθηκε το σοβαρό τροχαίο που είχε και έδειχνε στην σύζυγό του τις ουλές του.
Ο Μητρέλος ήταν μαραγκός στο επάγγελμα, πατέρας τριών παιδιών, 24, 20 και 14 ετών, και παντρεμένος 30 ολόκληρα χρόνια με την γυναίκα του, Σταυρούλα. Όπως περιέγραψε η ίδια στους δημοσιογράφους, ανήμερα του Δεκαπενταύγουστου, λόγω της γιορτής του, είχαν βγει για φαγητό όλοι μαζί, παιδιά, αδέλφια, ανίψια, φίλοι. «Κάποια από τα δώρα που του είχαν φέρει ήθελαν αλλαγή λόγω μεγέθους. Γύρισε πρώτη φορά και μου είπε: "δεν πας να τα αλλάξεις εσύ;". Δεν μου το είχε ζητήσει ποτέ ξανά διότι πάντα επέλεγε εκείνος τα ρούχα του με βάση το γούστο του. Του είπα καλύτερα να πήγαινε ο ίδιος επειδή εκείνος ήξερε καλύτερα τι ήθελε και τι δεν ήθελε. Και πού να ήξερα…". Το μοιραίο απόγευμα ο άτυχος άντρας είχε πάει πράγματι να αλλάξει κάποια δώρα που του είχαν φέρει στη γιορτή του.
Λίγες μέρες μετά, στις 24 Αυγούστου, ένα άλλο δέντρο, πολύ μικρότερο αυτή τη φορά, έπεσε στην οδό Μονής Γωνίας, πάρα πολύ κοντά στο σημείο του ατυχήματος, κάτι που φαίνεται στον χάρτη.
Ένας Παναγιώτης (πρόσφατα εορτάζων), λοιπόν, ένα πεύκο και ένα τραγικό τροχαίο γεμάτο «συμπτώσεις».
Ακριβώς 36 ώρες μετά το θάνατο του Μητρέλου, ένα άλλο τροχαίο κόστισε τη ζωή σε δυο νεαρά άτομα, στο Γαλαξίδι Φωκίδας. Στις 6:15 το πρωί του Σαββάτου, 20 Αυγούστου, ένα μαύρο Opel Corsa στο οποίο επέβαιναν ο 24χρονος Παναγιώτης και η 21χρονη Βιργινία, ξέφυγε από την πορεία του σε μια ευθεία έξω από την πόλη, για την ακρίβεια στο 20ο χλμ της οδού Ιτέας-Αντιρρίου. Αιτία: ένα νεκρό σκυλί στο οδόστρωμα το οποίο ο οδηγός του αυτοκινήτου προσπάθησε να αποφύγει. Αποτέλεσμα ήταν το αυτοκίνητο να καρφωθεί σε ένα πεύκο στο πλάι του δρόμου, να κοπεί κυριολεκτικά στα δυο και να διαλυθεί, με αποτέλεσμα τον ακαριαίο θάνατο του ζευγαριού.
Η σύγκρουση πρέπει να έγινε με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Από τον τρομακτικό κρότο, οι περίοικοι πετάχτηκαν από τα σπίτια τους, μεταξύ αυτών και οι γονείς του 24χρονου οδηγού, αφού το σπίτι του βρισκόταν λίγα μόλις μέτρα από το σημείο του τραγικού δυστυχήματος.
Έτσι λοιπόν, μέσα σε 36 ακριβώς ώρες, έχουμε δυο τροχαία στα οποία:
*Υπάρχουν δυο νεκροί με το όνομα Παναγιώτης (λίγα 24ωρα μετά την ονομαστική γιορτή τους). Η νεκρή κοπέλα λεγόταν Βιργινία (=παρθένα = Παναγία) όνομαπου γιορτάζει στα Εισόδια της Θεοτόκου.
*Ένα πεύκο έπαιξε μοιραίο ρόλο και στα δυο τροχαία.
*Ξυλουργός ο νεκρός στο Ηράκλειο, φοιτήτρια Γεωπονικής η κοπέλα στο Γαλαξίδι.
*Στο Ηράκλειο το κράνος του άτυχου Μητρέλου «κόπηκε στα δυο» από την πτώση του πεύκου. Στο Γαλαξίδι το αυτοκίνητο κόπηκε στα δυο μετά από σύγκρουση σε πεύκο.
*Το πεύκο είναι το ιερό δέντρο του Πάνα. ΠΑΝΑ-γιώτηδες κι οι δυο νεκροί σε Ηράκλειο και Γαλαξίδι, λίγο μετά τη μεγάλη γιορτή της ΠΑΝΑ-γίας.
*Το πεύκο είναι η σημαντικότερη πηγή παραγωγής ρετσινιού, ή ρητίνης.
*Πριν από ακριβώς 40 χρόνια, στις 16 Αυγούστου 1982, στις 7:30 μμ, στο χωριό Ρητίνη της Πιερίας, ο 19χρονος Μανώλης Βενετσάνος δολοφόνησε εν ψυχρώ την 16χρονη πρώην μνηστή του, Παναγιώτα Δημοπούλου, τον 49χρονο πατέρα της και την 37χρονη μητέρα της σε ένα χωράφι της οικογένειας. Ήταν αρραβωνιασμένοι για 15 μήνες, αλλά ο γάμος ακυρώθηκε επειδή ο νεαρός ζητούσε προίκα, φορτικά και πολύ πιεστικά. Η δολοφονία έγινε μια μέρα μετά την γιορτή της άτυχης κοπέλας, δηλαδή την επαύριον της Παναγίας. «Είμαι ικανοποιημένος που τους σκότωσα όλους», δήλωσε μετά το μακελειό ο Βενετσάνος. «Πήρα εκδίκηση».
Επιστρέφοντας στο τροχαίο του Γαλαξιδίου, είδαμε πως ο οδηγός του ΙΧ ξέφυγε από την πορεία του επειδή προσπάθησε να αποφύγει ένα σκυλί στο δρόμο (το οποίο ήταν ήδη νεκρό, σύμφωνα με τις μαρτυρίες). Εδώ έχουμε τη σύνδεση με τον σκύλο ως ψυχοπομπό ζώο, (και μάλιστα νεκρό στη συγκεκριμένη περίπτωση!) κάτι για το οποίο έγραψα αρκετά στο προηγούμενο άρθρο.
Σχεδόν ακριβώς 40 χρόνια πριν το τροχαίο στο Γαλαξίδι, στις 22 Αυγούστου 1982, δηλαδή μια βδομάδα μετά το μακελειό στη Ρητίνη, μια οικογένεια ξεκληρίστηκε με τραγικό τρόπο σε ένα τροχαίο στην Κακιά Σκάλα, όταν το αυτοκίνητο που οδηγούσε ο 40χρονος Βασίλης Ηλιόπουλος ξέφυγε από την πορεία του και έπεσε στο γκρεμό με αποτέλεσμα το σοβαρό τραυματισμό της γυναίκας του, Ολυμπίας, και το θάνατο του ίδιου και των τριών παιδιών του: της 10χρονης Παναγιώτας, του 8χρονου Ανδρέα και του αβάπτιστου αδελφού τους. Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα στις εφημερίδες, «απαρηγόρητος είναι ο αδελφός του νεκρού πατέρα, Παναγιώτης Ηλιόπουλος, ταγματάρχης της Χωροφυλακής» (Απογευματινή, 23.8.1982)
Αιτία του τραγικού δυστυχήματος: ο οδηγός προσπάθησε να αποφύγει ένα σκύλο που περπατούσε στο οδόστρωμα…
(Εννοείται πως) έπεται συνέχεια…
Υ.Γ. Στο πρώτο κείμενο για την Ουκρανία στις 3.4.2022 είχα γράψει για τα στρώματα της αλληλοεπικαλυπτόμενης Μορφοδιάταξης. Συγκεκριμένα: «Οι προσωπικές συγχρονικότητες εμπεριέχονται στις συγχρονικότητες που αφορούν την Ελλάδα οι οποίες με τη σειρά τους εμπεριέχονται στο σύνολο των συγχρονικοτήτων παγκοσμίως». Έτσι λοιπόν, την ημέρα που ολοκλήρωνα το κείμενο αυτό (8 Σεπτεμβρίου) ένας άτυχος εργάτης έπεσε από μεγάλο ύψος στο φρέαρ του ασανσέρ, σε πολυκατοικία στην οδό Εργοτίμου 15 στο Παγκράτι με αποτέλεσμα να βρει το θάνατο. Και τώρα που το σκέφτομαι ξανά, συνειδητοποιώ ότι σήμερα είναι και της… Παναγίας (το Γενέθλιον της Θεοτόκου).
Ακόμα περισσότερο, σήμερα, 8.9.2022, μας άφησε χρόνους κι η βασίλισσα Ελισάβετ. Η κωδική φράση που αναμένεται να ακουστεί όταν η βασίλισσα Ελισάβετ πεθάνει είναι «Η Γέφυρα του Λονδίνου έπεσε». Πέραν των γεφυρών και αψίδων που αναφέρθηκαν στο κείμενο αυτό, τώρα συνειδητοποιώ ότι ακριβώς ένα χρόνο πριν (9.9.2021) είχα γράψει το άρθρο «Σκάλες προς τον ουρανό, Γέφυρες γι αλλού» όπου είχα αναφέρει και το σχετικό για τη βασίλισσα Ελισάβετ.
Και συνεχίζοντας να ευλογώ τα γένια μου, θυμίζω και το άρθρο μου «Το Δικό μας 2022 και το Soylent Green», που ανέβασα στις 7.1.2022 απ’ όπου και το παρακάτω «ενσταντανέ»
