Λοιπόν, νέα χρονιά είναι, είπα να αρχίσουμε επιθετικά με μερικές Κοσμικές Αλήθειες.
Νο 1: Οι μπαζόβλακες θεωρούν τη χρήση της κοινής λογικής ως απόδειξη υποταγής.
Νο 2: Μπαζόβλακες όλου του κόσμου ενωθείτε. Δεν έχετε να χάσετε τίποτα εκτός από τις αμφιβολίες σας.
Νο 3: Η μπαζοβλακοκρατία είναι αήττητη.
Λοιπόν, πολύς λόγος γίνεται τώρα τελευταία για την αναβίωση της αιθαλομίχλης που ήρθε να κάτσει βαριά πάνω από το Κλεινόν Άστυ, ξέρετε εκείνη τη Νέα Απειλή, εκείνο το νέφος από σατανικά μικροσωματίδια. Εκείνη την καταχθόνια αχλή που βγαίνει από ξυλόσομπες, τζάκια και τα συμπαρομαρτούντα, η οποία αναμένεται να αποτελέσει το νέο αστικό φάντασμα του άμεσου μέλλοντος. Κάτι σαν εκσυγχρονισμένη, μεταβιομηχανική μπιζελόσουπα
Το γιατί ακριβώς είναι βλαβερή, δεν μπορώ να το καταλάβω, επειδή άλλα διάβαζα παλιότερα. Να, ας πούμε, σύμφωνα με αναπληρωτή καθηγητή του ΑΠΘ: «το γεγονός ότι με τα χρόνια η ατμόσφαιρα έχει καθαρίσει από μικροσωματίδια και άλλους ρύπους είχε ως αποτέλεσμα φέτος να καταγραφεί αύξηση κατά 15% της υπεριώδους ακτινοβολίας σε σχέση με τα επίπεδα του 1990. Και φυσικά η αυξημένη ακτινοβολία αυτή μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές βλάβες μεταξύ των οποίων καταρράκτη των ματιών και καρκίνο του δέρματος». (Καθημερινή 25.9.2007)
Διαλέξτε λοιπόν: καταρράκτη και καρκίνο του δέρματος, ή πνευμονικές παθήσεις και καρκίνο των πνευμόνων. Είναι καλό να υπάρχουν επιλογές, αλλά γι αυτό ακριβώς εφευρέθηκε και η Δημοκρατία. Ειδάλλως θα μας είχε όλους σούζα ο τσοπάνος με τη γκλίτσα του.
«Το νέφος ήταν καθημερινή υπόθεση τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια. Παρά το μετρό, τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα και τα δρακόντεια μέτρα ελέγχου των βιομηχανικών καυσαερίων ο καπνός από τα νοικοκυριά ενός εκατομμυρίου προσφύγων στις απέραντες παραγκουπόλεις του Ελαιώνα, των ανατολικών συνοικιών και στους πρόποδες της Πάρνηθας δημιουργούσαν ένα παχύ κάλυμμα που σπανίως διαλυόταν ακόμα κι όταν φυσούσε».
(από το διήγημά μου «Δώστε τα Data στο Λαό», ανθολογία Ιστορίες Ελληνικής Φαντασίας νο 2, 1993, εκδόσεις Ωρόρα, - όσοι δεν το έχετε ατυχήσατε, δυστυχώς έχει εξαντληθεί, αλλά μην στενοχωριέστε, κάποια στιγμή θα το βγάλω στις δικές μου εκδόσεις όπως και τα άλλα)
Αυτά τα είχα γράψει στις αρχές του 1990, και υποτίθεται ότι διαδραματίζονταν στο κοντινό μέλλον, γύρω στο 2016, δηλαδή περίπου σήμερα. Ηθικόν δίδαγμα: Διαβάζετε πάντα Βέμπο και ανατρέχετε τακτικά στα κείμενά του. Δεν έχετε τίποτα να χάσετε εκτός από τις αμφιβολίες σας.
(Κι έχω χάσει κι εκείνο το φίλο που είπε να θεσπίσει τη Βεμπολογία… Λέτε να ετοιμάζει καμιά έκπληξη;)
Α, ναι, και αυτή η αιθαλομίχλη περιέχει λέει και ραδιενέργεια! Αλήθεια σας λέω! Να γιατί!
Καμία έκπληξη δεν προκαλεί πάντως η διαπίστωση ότι μια αιθαλομίχλη πιο αδιόρατη από εκείνη του αττικού και του θεσσαλονικιώτικου ουρανού, αλλά απείρως πιο βλαβερή, απλώνεται αδιάκοπα. Κι όχι μόνο στη χώρα μας. Απλώνεται γενικότερα.
*«Ο αριθμός των αυτοκτονιών αυξήθηκε κατά 60% στον κόσμο στη διάρκεια των τελευταίων 50 χρόνων και οι περισσότερες αυτοκτονίες καταγράφονται στις υπό ανάπτυξη χώρες» σύμφωνα πάντα με την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας (WHO). in.gr, 10.9.2007
* «Όπως έδειξαν μελέτες από όλο τον κόσμο, οι πάσχοντες από παράνοια συνεχώς αυξάνονται»(Καθημερινή, 13.11.2008)
Παλιά είναι αυτά, αλλά παλιά είναι και η όλη ιστορία. Όσο πάει όμως, η μπαζοβλακόμαζα αυξάνεται σαν πρωτοπλασμική μύξα, σαν εκείνο το Blob, και προχωρεί ακάθεκτη προς τα νέα της πεπρωμένα χωρίς να χαμπαριάζει από λεπτές αποχρώσεις. Έλα όμως που αυτές κάνουν τη διαφορά.
Όπως φαίνεται στην έκθεση SXSW 2011 (South by Southwest- για τεχνολογία, ταινίες και μουσική), στο Ώστιν του Τέξας, η απάντηση είναι πως
«…Μάλλον βρισκόμαστε στο ‘τέλος’ του Ίντερνετ: όχι επειδή ο σύγχρονος άνθρωπος θα το εγκαταλείψει, αλλά επειδή θα πάψουν να υφίστανται ‘όρια’ μεταξύ αυτού και της πραγματικότητας, καθώς αυτά τα δύο ‘διαφορετικά τινά’ δεν θα διαχωρίζονται πλέον, μια και η υψηλή τεχνολογία και οι εφαρμογές της βρίσκονται παντού στην καθημερινή ζωή».
«Τα τηλέφωνα και οι φωτογραφικές μηχανές μας γίνονται αυτιά και μάτια για εφαρμογές… αισθητήρες και ανιχνευτές θέσης μας λένε πού είμαστε, τι κοιτάμε, πόσο γρήγορα κινούμαστε…όλο και περισσότερο, το web γίνεται ο πραγματικός κόσμος. Οι πάντες και τα πάντα αφήνουν μία «σκιά δεδομένων».(Καθημερινή, 15.3.2011)
Υπάρχουν βέβαια κι άλλες σκιές, αλλά οι μπαζόβλακες δεν τις διακρίνουν –προφανώς προσβεβλημένοι από οφθαλμικό καταρράκτη λόγω της παλαιότερης διαύγειας της ατμόσφαιρας, στην προμικροσωματιδιακή εποχή.
Ο φυσικός και ο ψηφιακός κόσμος αλληλεπιδρούν ολοένα και περισσότερο –κι όταν ο ψηφιακός κόσμος είναι στον κόσμο του, ε τότε τόσο το χειρότερο για το φυσικό κόσμο. Διάβαζα τις προάλλες στον Economist για τη «φούσκα των φίλτρων» εξαιτίας της οποίας οι χρήστες λαμβάνουν μόνον ιδέες και απόψεις με τις οποίες ενδέχεται να συμφωνούν βάσει του online ιστορικού τους. «Το να λάβει κανείς μια συγκεκριμένη εκδοχή της ιστορίας που ενισχύει την προκατάληψη όταν σταθεί μπροστά σε ένα μνημείο, περισσότερο κλείνει παρά ανοίγει το μυαλό», λέει το περιοδικό.
Όταν βέβαια υπάρχει μυαλό…
Χμ να και κάτι άλλο ενδιαφέρον. Η εποχή του password έχει, λέει, τελειώσει. Κανένας, λέει, δεν γνωρίζει ακόμη τι πρόκειται να το αντικαταστήσει, αλλά «ο μόνος τρόπος είναι να εφαρμόζεται πραγματική ταυτοπροσωπία … να επιτρέψουμε δηλαδή στους παρόχους να χρησιμοποιούν πολλαπλά στοιχεία αναγνώρισής μας, όπως είναι τα βιομετρικά, οι προσωπικές πληροφορίες, ακόμη και η συμπεριφορά μας» (wired.com, 16.11.2012)
Από την άλλη μεριά, έχουμε κάτι τεράστιες χαίνουσες μαύρες τρύπες στο ίδιο το Διαδίκτυο. Αμερικανοί επιστήμονες ψάχνοντας στο Twitter για link σχετικά με την επιδημία του ιού Η1Ν1 και τις εκλογές στο Ιράν βρήκαν πως ύστερα από έναν μόλις χρόνο από ένα τέτοιο γεγονός, κατά μέσο όρο το 11% του σχετικού υλικού έχει αποσυρθεί από το Διαδίκτυο, ποσοστό που αυξάνεται στο 30% δυόμισι χρόνια αργότερα. Ήδη έχει εξαφανιστεί από το Διαδίκτυο σπάνιο υλικό που αφορά την τελευταία εικοσαετία. (Καθημερινή, 30.9.2012)
Να τι λέει ο καθηγητής τής Ιστορίας τού πανεπιστημίου Αθηνών, Αντώνης Λιάκος:
«Με τη μαζική παραγωγή ιστορικών εικόνων, ο καθένας απολαμβάνει πλέον τη δυνατότητα παραγωγής και διάχυσης των δικών του ιστορικών εικόνων, δημιουργίας ιδιωτικών καναλιών ενημέρωσης και καταλόγων συζητήσεων, τα οποία, με τη σειρά τους, δημιουργούν διαδικτυακές κοινότητες. Τα πανεπιστήμια και τα ιστορικά ιδρύματα δεν μπορούν να ασκήσουν οποιαδήποτε εξουσία στη μαζική παραγωγή αυτών των εικόνων. Οι διαδικτυακές κοινότητες κατασκευάζουν τους δικούς τους ιστορικούς κόσμους, οι οποίοι ακολουθούν τους δικούς τους κανόνες, τους δικούς τους τρόπους αναφοράς και ερμηνείας τού παρελθόντος….»
»…Οι μπλόγκερς… ποτέ ή πολύ σπάνια ανατρέχουν ή αντιπαραβάλλουν τα ηλεκτρονικά με τα έντυπα κείμενα, με αποτέλεσμα να επαναλαμβάνουν ανακρίβειες και να κτίζουν επιχειρηματολογία πάνω σ’ αυτές. Βοηθούσης και τής ανωνυμίας, η μπλογκόσφαιρα μετατρέπεται σε μια αρένα με θεατές, που συχνάζουν εκεί, όπου μυρίζει αίμα».(Αθέατες Όψεις της Ιστορίας, εκδ. Ασίνη, 2012)
Είδατε με ποιους υπόγειους τρόπους αυτοαναπαράγεται η μπαζοβλακοκρατία;
Υπάρχουν κι άλλες μαύρες cyber-τρύπες. Αυτές καταπίνουν γλώσσες. Όχι αρνίσιες ή βοδινές αλλά ανθρώπινες. «Τον κίνδυνο της ψηφιακής εξαφάνισης αντιμετωπίζουν τουλάχιστον 21 ευρωπαϊκές γλώσσες, μεταξύ των οποίων και η ελληνική» (Καθημερινή, 29.9.2012) «Πρόκειται για τις γλώσσες που δεν υποστηρίζονται επαρκώς από τη γλωσσική τεχνολογία, δηλαδή δεν ενσωματώνονται σε υπολογιστικές εφαρμογές, συστήματα πληροφορικής και επικοινωνιακής τεχνολογίας».
Μη φοβάστε! Έτσι κι αλλιώς σε λίγα χρόνια η χρήση Ελληνικών αντί Greeklish θα θεωρείται ψηφιακό αδίκημα.
Και τρομάξτε. Χεστείτε πάνω σας από το φόβο. Ανησυχήστε για οτιδήποτε μπορείτε να φανταστείτε ότι απειλεί την τόσο πολύτιμη ζωούλα σας. Τρομοκρατηθείτε, τρομοκρατηθείτε για τον εαυτούλη σας, για τα παιδιά σας, για το σπιτάκι σας, τις καταθεσούλες σας, για την υγεία σας, για την αιθαλομίχλη, για τα πάντα. Ίσως έτσι κυκλοφορήσει λίγη αδρεναλίνη στο αραιό αίμα σας και μπορέσετε να νιώσετε λιγάκι ζωντανοί προτού βυθιστείτε πάλι στο αφασικό κώμα που αποκαλείτε «ζωή».
«Απειλούν οι υπολογιστές την ανθρωπότητα; Ένα ερώτημα βγαλμένο από σενάρια επιστημονική φαντασίας καλούνται να απαντήσουν κορυφαίοι διανοητές και επιστήμονες του βρετανικού πανεπιστημίου Cambridge, καθώς ανησυχούν ότι είναι θέμα χρόνου τα επιτεύγματα της σύγχρονης τεχνολογίας, ιδίως οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές, να γίνουν τόσο έξυπνοι και ικανοί, που να στραφούν εναντίον των ανθρώπων που τους δημιούργησαν, απειλώντας έτσι την ίδια την ύπαρξη της ανθρωπότητας». (lifo.gr, 26.11.2012)
Επιφανείς ακαδημαϊκοί αποφάσισαν, λέει, να πάρουν πιο σοβαρά το ζήτημα και να ενώσουν τις δυνάμεις τους για να δημιουργήσουν εντός του 2013 ένα νέο επιστημονικό Κέντρο για τη Μελέτη του Υπαρξιακού Κινδύνου (www.cser.org).
Κι έλεγα ότι δεν μπορούσαν να σοφιστούν νέους τρόπους να τσεπώνουν επιδοτήσεις και «ερευνητικά» κονδύλια…
Λοιπόν, υπάρχει ένα tip έτσι ώστε ο καθένας να μπορέσει να βρει κι άλλους λόγους να ανησυχεί. Λέγεται autocomplete. Είναι αυτό που, όταν ρωτάτε κάτι στο Google, στο Bing, στο Youtube, αναλαμβάνει πρωτοβουλία να συμπληρώσει το ημιτελές σας ερώτημα. Είναι πολύ χρήσιμο βέβαια, αλλά μόνο για όσους ξέρουν τι θα πει η λέξη «χρησιμότητα».
Λοιπόν, οι μπαζόβλακες δεν θα συνειδητοποιήσουν ποτέ ότι στις μηχανές αναζήτησης εξομολογούνται πράγματα που δεν θα εξομολογούνταν ούτε στον κολλητό τους. Ουδέν κρυπτόν υπό το Διαδίκτυο όμως… Οι υπόλοιποι έχουν την ευκαιρία να κρυφοκοιτάξουν τι είναι αυτό που απασχολεί τον διπλανό τους ή ολόκληρη την κοινωνία. Τώρα, τι θα την κάνουν αυτή την πληροφορία, είναι άλλο θέμα.
Πρόσφατα λέει, οι πωλήσεις όπλων αυξήθηκαν ξαφνικά στις ΗΠΑ και ο βασικός λόγος, λέει, για την αυξημένη ζήτηση όπλων και πυρομαχικών, είναι τα ζόμπι. «Πολλοί έχουν παρασυρθεί… υπάρχουν πλέον στόχοι σε σχήμα ζόμπι, ενώ κάποιες εταιρίες πυρομαχικών έχουν βγάλει στο εμπόριο ειδικές σφαίρες όλων των όπλων, ειδικά για τα ζόμπι. Και αυτό έχει φέρει στον χώρο μας μια νέα γενιά οπλοφόρων», λέει ένας σημαίνων υποστηρικτής της οπλοκατοχής. Τα ζόμπι επίσης ευθύνονται για την αύξηση της ζήτησης για ματσέτες, τσεκούρια, και αλυσοπρίονα (huffingtonpost 12.3.2012)
Αυτά βέβαια συμβαίνουν στη χώρα του Μεγάλου Σατανά, εκεί που σαλταρισμένοι ψυχάκηδες μπουκάρουν σε σχολεία και εκτελούν παιδάκια (κάτι σαν τη Νορβηγία ένα πράμα –τον ξεχάσατε τον Μπρέιβικ βλέπω). Εδώ στο Hellenistan που είμαστε ευαίσθητοι και προοδευτικοί και έχουμε και κοινωνικές ευαισθησίες, έχουμε εκχωρήσει στον Μεγάλο Πατερούλη το μονοπώλιο της ασφάλειάς μας, κι έτσι τα όπλα είναι παράνομα.
Κι έτσι τα έχουν μόνο οι παράνομοι, οι οποίοι δεν έχουν κανένα πρόβλημα να τα χρησιμοποιήσουν επειδή δεν έχουν τίποτα να χάσουν. Ενώ ακόμα και οι ελάχιστοι νόμιμοι που τα έχουν, έχουν πάρα πολλά να χάσουν αν τα χρησιμοποιήσουν. Ομως αλίμονο τώρα αν αρχίζαμε να αυτοδικούσαμε! Φαντάζεστε να πάρει ο καθένας ένα κουμπούρι και να βγει παγανιά; Α-πα-πα-πα! Εξάλλου η κοινωνία φταίει πάντα. Τα άτομα ποτέ.
Έτσι δεν είναι, προβατάκια; Μπε-ε-ε-ε-ε-ε! Τρέξτε να τριφτείτε στη γκλίτσα του τσοπάνη. Αυτός είναι για να διώχνει τον κακό το λύκο. Δεν θα ήταν ποτέ δυνατόν να τον διώξετε εσείς, έτσι δεν είναι;
Και στο μεταξύ φάτε κουτόχορτο, μπόλικο μπόλικο. Και να είναι και μαλακό μπας και σας κάτσει στο ευαίσθητο στομαχάκι σας.
Α, ναι, κι ένας άλλος πόλεμος μαίνεται. Ένας πόλεμος χωρίς πυροβόλα, τσεκούρια και μασέτες. Ένας σημειολογικός πόλεμος με σημαίνουσα σημασία πολύ σημαντικότερη απ’ όση του αποδίδουν οι σημασιολόγοι.
«Όλο και περισσότερο οι συμβατικές έννοιες αδυνατούν να περιγράψουν αυτά που αισθανόμαστε για τους πολιτικούς μας», γράφει ο Χαρίδημος Τσούκας(Καθημερινή, 27.10.2012). «Σαν ελαφριά παυσίπονα, οι συνηθισμένοι χαρακτηρισμοί πλέον δεν επαρκούν –χρειαζόμαστε πιο ισχυρούς για να αποδώσουν αυτά που νιώθουμε. Διολισθαίνουμε ανεπαίσθητα στο γλωσσικό εξτρεμισμό… οι συνέπειες είναι τεράστιες».
Όταν μια κοινωνία μεταβάλλεται σε άγευστο και άχρωμο πουρέ, η ανάγκη για εξτρεμισμό γίνεται αδήριτη. Και δε μιλάω για την ελληνική κοινωνία, ή τουλάχιστον δεν μιλάω ειδικά γι αυτήν. Ούτε για τον εξτρεμισμό που σας ήρθε αυτομάτως στο μυαλό.
Όμως αυτό γίνεται όταν επιθυμείς ειρήνη με ΚΑΘΕ κόστος.
Και μέσα σε όλα τα άλλα έχουμε κι εκείνα τα καπάκια που εξαφανίζονται πλέον με γοργούς ρυθμούς. Και γίνονται και ατυχήματα πλέον. Να, ορίστε. Στην Πάτρα, ένα πιτσιρίκι γκρεμοτσακίστηκε σε άδειο φρεάτιο από το οποίο είχε κλαπεί το καπάκι. (t.life 26.11.2012)
Χα, ναι, τα γνωστά καπάκια είναι! Δεν ξέρω πώς τα κατάφερε ο Γιώργος Κωνσταντίνου να πέσει μέσα, αλλά τότε δεν τα έκλεβαν. Μην ρωτήσει κανείς από ποια ταινία είναι τα πλάνα. Να ψάξτε να τη βρείτε μόνοι σας! Όλα εγώ θα σας τα λέω;
Και, κρίνοντας από όσα συμβαίνουν στην αλλοδαπή Μπαζοβλακοκρατία, έρχονται και άλλα. Λίαν συντόμως.
Στη Σουηδία, γίνεται μια σημαντική προσπάθεια να δημιουργηθεί ένα μέλλον χωρίς διακρίσεις μεταξύ των δυο φύλων, να οικοδομηθεί μια χώρα πραγματικά ίσων ευκαιριών. Ωραία όλα αυτά, έτσι δεν είναι; Αχ, ναι, βέβαια! Έτσι λοιπόν στο νηπιαγωγείο στην Παλιά Πόλη της Στοκχόλμης, «τα παιδιά δεν χωρίζονται σε αγόρια και κορίτσια, οι δάσκαλοι δεν χρησιμοποιούν λέξεις όπως «αυτός» και «αυτή». Στη βιβλιοθήκη δεν υπάρχουν παραμύθια όπως η Σταχτοπούτα κι η Χιονάτη που βρίθουν ανδρικών και γυναικείων στερεοτύπων. Έχουν αντικατασταθεί από σύγχρονες ιστοριούλες για μονογονεϊκές οικογένειες, υιοθετημένα παιδιά και ζευγάρια ομοφυλοφίλων". (Καθημερινή 15.11.2012).
Και κοτζάμ υπουργός Οικογενειακών Υποθέσεων της Γερμανίας κάνει ρυθμίσεις θρησκευτικοπολιτικής ορθότητας, μερικούς αιώνες μετά την Συνθήκη της Βεστφαλίας. Απο τούδε και στο εξής ο Θεός δεν θα είναι πλέον γένους αρσενικού. Τουλάχιστον στην επίσημη Γερμανική γλώσσα.
"Η χριστιανοδημοκράτισσα υπουργός [Οικογενειακών Υποθέσεων της Γερμανίας] επικαλείται τις ρατσιστικές διακρίσεις που υποπίπτουν στην αντίληψή της στις ιστορίες που διαβάζει στη δίχρονη κόρη της, αλλά και τον σεξισμό που διαπνέει τα παραμύθια των αδελφών Γκριμ".(Τα Νέα, 28.12.2012)
Δεν ξέρω πόσο μαλακισμένη πρέπει να είναι η κα υπουργός, αλλά από την άλλη μάλλον είμαι πολύ απολίτιστος για να καταλάβω αυτές τις πολύ προχωρημένες βόρειες κοινωνίες. Εξάλλου για να προτείνει τέτοιες μαλακίες η υπουργός, γύρευε πόσο μαλακισμένο πρέπει να έχει καταντήσει και το μαντρί των προβ... εεε, το σώμα των ψηφοφόρων της ήθελα να πω.
Ομως αυτά είναι λεπτομέρειες. Η ουσία είναι η εξής:
Ο καλπάζων καρκίνος της Πολιτικής Ορθότητας πραγματοποιεί πολλαπλές μεταστάσεις. Και η Παγκόσμια Αστυνομία της Σκέψης ισχυροποιείται συνεχώς, με την σύσσωμη υποστήριξη, ενεργή και παθητική, των Απανταχού Μπαζοβλακων. Γιατί ο κάθε μπαζόβλακας έχει αναλάβει ρόλο αστυνομικού σκέψης, κι ας μην το έχει καταλάβει. Επειδή αν το καταλάβαινε δεν θα ήτανε μπαζόβλακας.
Υποθέτω ότι δεν θα περάσει και πολύς καιρός μέχρι να με καταγγείλουν, να μου βγάλουν ιατρική γνωμάτευση ότι είμαι ψυχιατρικά διαταραγμένος μ’ όλα αυτά που λέω και γράφω και να με οδηγήσουν με το ζόρι για θεραπεία. Για το καλό μου βέβαια.
Η Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία ανακοίνωσε την έγκριση της πέμπτης έκδοσης του περίφημου DSM, δηλαδή του Διαγνωστικού και Στατιστικού Εγχειρίδιου Ψυχικών Διαταραχών. Το τελικό κείμενο θα δημοσιευτεί την άνοιξη, αλλά ξέρουμε πώς περίπου θα είναι. Όπως είχα γράψει και παλιά στα Μαύρα Υπόγεια Ρεύματα, η ψυχιατρικοποίηση του πληθυσμού συνεχίζεται ακάθεκτη. Ας πούμε η «ανεξέλεγκτη συσσώρευση αγαθών» (η ακόρεστη απληστία με απλά λόγια), αναγνωρίζεται πλέον ως ψυχική ασθένεια. Το ίδιο και το «σύνδρομο διασπαστικής απορρύθμισης της διάθεσης» (DMDD), δηλαδή αυτό από το οποίο «πάσχουν» τα ατίθασα και επιθετικά παιδιά ανίκανων γονέων που δεν μπορούν να τους επιβληθούν. Το ίδιο και το «σύνδρομο προεμμηνορυσιακής δυσφορικής διαταραχής» (καλό, ε;). Το ίδιο και πολλές «ψυχογενείς διατροφικές διαταραχές». Παλιά κάποιος ήταν λαίμαργος. Τώρα είναι «ψυχικά διαταραγμένος», φυσικά δεν είναι αυτός υπεύθυνος, φυσικά έχει ανάγκη από «αγωγή»
«Τα όρια της ασθένειας έχουν διευρυνθεί τόσο πολύ πλέον», λέει ο καρδιολόγος Θανάσης Δρίτσας, «έτσι ώστε πρόσφατες επιδημιολογικές αναλύσεις δείχνουν ότι ολόκληρος ο πληθυσμός των γηραιοτέρων ενηλίκων (άνω των 65 ετών) ταξινομείται ως πάσχων από τουλάχιστον μία χρόνια ασθένεια».
Η πλειονότητα είναι πάσχοντες, σίγουρα, αλλά από κάτι πολύ διαφορετικό. Κι όχι μόνο οι άνω των 65.Θα έλεγα ότι οι κάτω των 65 είναι πιο ευάλωτοι σε αυτή την συγκεκριμένη νόσο.
«Νέα μελέτη που ήρθε πρόσφατα στο φως της δημοσιότητας δείχνει ότι κατά τη διάρκεια των δυο τελευταίων δεκαετιών οι εικόνες του φυσικού περιβάλλοντος στα παιδικά βιβλία μειώνονται σταδιακά , με αποτέλεσμα σήμερα να έχουν εξαφανιστεί δίνοντας τις θέσεις τους σε εικόνες ενός τεχνητού φυσικού περιβάλλοντος…» (Καθημερινή, 7.5.2012)
Φυσικά η κατεστημένη μπαζοβλακοκρατία φρόντισε και ιατρικοποίησε το φαινόμενο. Ορισμένοι κάνουν ακόμα λόγο για Διαταραχή Ελλείμματος Φύσης (Nature Deficit Disorder). Υποτίθεται πως ο όρος είναι κοινωνιολογικός, αλλά πόσο στοίχημα πάτε ότι είναι θέμα χρόνου μέχρι να εμφανιστεί στο επόμενο DSM;
Το καλύτερο σχετικό σχόλιο το διάβασα στο huffington post από την Jen Savedge του Mother Nature NetWork. «Ίσως τα παιδιά να μην είναι τόσο αποκομμένα από τη φύση, απλώς προτιμούν βιβλία που αναφέρονται σε αυτήν χωρίς διαρκώς να προσπαθούν να τους περάσουν ένα μήνυμα για την ανακύκλωση και την κλιματική αλλαγή».
Δύσκολα βέβαια σε μια βλακοκρατία με EcoNews και άλλα συναφή πρακτορεία Πράσινης Παπαρολογίας που μοναδικό σκοπό έχουν την πλύση εγκεφάλου και την αντικατάσταση της κριτικής σκέψης με συμπλέγματα ενοχής, την υποκατάσταση της αυτόνομης βούλησης με έναν ηθικό κώδικα συμπεριφοράς. Σε μια βλακοκρατία που διαθέτει μέχρι και… υπουργείο Κλιματικής Αλλαγής.
Αφού είπαμε, από την αρχή κιόλας: η μπαζοβλακοκρατία είναι αήττητη.
Ή τουλάχιστον έτσι διατείνεται. Μην είστε όμως και τόσο σίγουροι…